Nýjar kvöldvökur - 01.07.1949, Síða 35

N. Kv.
HANN MYRTI FORELDRA SÍNA
105
Lögunum, réttvísinni og almenningsálitinu
eru oft nokkuð mislagðar hendur. Réttvísin
sér, og það réttiiega, málsbætur í dæmum
þeim, er eg nú hef tilfært, almennings-
álitið sömuleiðis. — En þegar um svona
liryggilegt brot, eins og það, er foreldrar
mínir drýgðu gagnvart mér, er að ræða, þá
er réttvísin starblind. Engar málsbætur fyrir
hendi, ekkert er mildað geti sekt mína.
Þetta var mér íulIl]óst. Það var ekki að
leita réttvísinnar til að fá leiðrétting mála
minna. Það var að fara í geitarhús að leita
ullar. — En he-fndum vildi eg ná og skyldi
eg ná. Og nú hef eg komið fram hefndum
og myrt þau, og áleit mig hafa fullan rétt til
þess, og hugsaði ekkert um, hverjar afleið-
ingarnar yrðu. Þau lifðu hamingjusömu lífi.
Eg liikaði ekki við að svifta þau því ham-
ingjusama lífi til endurgjalds fyrir það
óbærilega líf, sem þau hafa búið mér.
Eg þykist \ita, að réttvísin rnuni skoða
þetta sem föður- og móðurmorð! Hún um
það. Þér, háttvirtu dómarar, dærnið mig eft-
ir beztu samvizku, er þér liafið lieyrt alla
málavexti. Eg biðst engrar vægðar, er reiðu-
búinn til að hlíta þeim dómi, er yfir mér
verður felldur. Eg leyfi mér enn að taka það
fram, og leggja ríka áherzlu á það, að eins og'
foreldrar mínir, með því í leynum og á alveg"
óleyfilegan liátt höfðu svalað gírndarþorsta
sínum og getið mig í meinum, álitu sér fylli-
lega leyfilegt að ryðja mér, ávexti þeiira sví-
virðilega athæfis, úr vegi, aftná mig, strika
mig út úr tilverunni, til þess að fá borgið
sóma sínum og mannorði, eins áleit eg nti
minn tíma kominn, til að borga fyrir mig og
ryðja þeim úr vegi, strika þau út úr tilver-
unni. Þess vegna myrti eg þau.
Þannig, eins og nú hef eg lýst og frá skýrt,
fórst þessum foreldrum mínum við mig, en
þrátt fyrir það, þrátt fyrir hið hróplega rang-
læti, er eg liafði verið beittur af þeim, er þó
eigi langt síðan að eg næstum því var farinn
að elska þau og fyrirgefa þeirn allt hið hróp-
lega ranglæti þeirra gagnvart mér! Eg skal
nú stuttlega leyfa mér að skýra ykkur, hátt-
virtu dómendur, frá, hvernig það atvikaðist.
Eins og áður er að vikið, eru 2 ár síðan fað-
ir minn fyrst kom inn til mín. Auðvitað
halði eg þá engan grun um, að maður sá, er
inn kom, væri faðir rninn. Hann keypti af
mér tvo stóla. Seinna komst eg að því, að
hann hefði snúið sér til sóknarprestsins til
að leita sér upplýsinga um mig og hagi
mína, og beðið hann jafnframt að halda því
leyndu, að hann væri neitt að grennslast eft-
ir um liag minn og ástæður.
Síðar kom hann til mín oft og mörgum
sinnum, skoðaði hjá mér liúsgögn og annað,
keypti margt og borgaði æfinlega út í liönd,
og oftimeira en eg setti upp; kom í öllu frani
sem sannur höfðingi. Stundum tók hann sér
sæti og við röbbuðum saman út um alla
lieima og geima, og mér gazt því betur að
honum sem eg sá hann oftar.
1 byrjuu yfirstandandi árs kom hann enn,
og hafði þá konu sína, móður mína með sér.
Þegar hún kom inn og sá mig, tók liún að
skjálfa og titra, og það svo ákaflega, að mér
var eigi grunlaust um, að líða ætlaði yfir
hana. Hún hneig niður á stól og bað um glas
af vatni. Að stundu liðinni virtist að sönnu
nokkuð brá af henni, en þó eigi meira en
svo, að liún svaraði aðeins já og nei út í hött
spurningum þeim, er bóndi hennar lagði
fyrir hana. Það leyndi sér ekki, að hún var
annars hugar. Eg tók eftir því, að lienni varð
einkennilega starsýnt á mig, en auðsjáanlega
vildi liún eigi láta mikið á því bera. Þegar
Itún var farin út og eg fór betur að liugsa um
alla framkomu hennar þarna inni á hús-
gagnastofu minni, greip mig sú hugsun, að
vesalings konan gæti tæplega verið með öll-
um mjalla.
í næsta mánuði kom hún aftur Var hún
þá hin rólegasta og virtist hafa fullkomið
taumhald á tilfinningum sínum og hugsun-
um. Þau hjón sátu þá lengi hjá mér og spjöll-
uðu við mig út um alla heima og geima, og
enduðu með því að kaupa hjá mér og panta
14