Skuggsjá - 01.01.1918, Blaðsíða 4

o
SKUGGSJÁ
neuia hann hafi í veganeati góðar gáfur,
ráðvendni'og staðfaeta lund.
í alnmnaki Ó. S. Thorgeirssonar 1914,
lfsir hr S. M S Askdal, Gunnari Björns-
syni á pessa leið: —
----,,í 15 ár hefirhann verið ritstjóri
,,Minneota Mascot“, hlað hans er nú tal-
ið að vera eitt af heztu og áhrifa mestu
vikuhlöðum ríkisins. — Gunnar er ninður
í hmrra lagi, allvel ásig koininn að vexti,
svartur á hár, drengilegur á svip, ennið
hátt og hvelft, augun blágrá og er sem
þáu skjóti 'frá sér glettnis glömpuni. Fé-
lagsnmður er hann góður, samvinnup/ð-
ur, er metinn hrókur alh fagnaðar í sam-
kvæmum, orðhvass og fyndinn“.
Auk ritstjórnar- og ping-starfa. hefir
Gunnar lmft nieð höndum póststjórn og
félaga forystu í sinni sveit. —
Hjá Gunnari sameinast f>að sem hafter
eftirsíra Kriðrik Berginann úr einni Islend-
ingadagsræðu lmns: að Jmð, að vera Is-
lendingur ætti að merkja hiðsama og vera
góður drengur.
Síðastliðiðsunmr var Gunnar beðinn að
llytja erindi á þjóðminning Islendinga
(2. ágúst) í Wynyard. Mælti lmnn fyrir
minni Vestur-Islendinga N’ið ]mð ta'ki-
færi kom í ljós, hve djúpa fækkingu og
sjálfstæðar skoðanir hann lielir á Islend-
ings-eðlinu, og hinuin margf>ættu örlaga-
liömluin sem tengir |>á við ]>etta land og
heima]>jóðina,— skildurnar við ]>að f>jóð-
félager vér nú tilheyrum og minninga og
ætternis-höndin við inóðurpjóðina. Mál
sitt llutti liann á góðri íslenzku og með
mikluin ]>unga. Hann er málsnjall og
höfðinglegur á ræðupalli.
f>ví miður gaf Gunnar ekki kost á að
ræða sú yrði hirt í hlöðunum, og teljum
vér jmð skaða. lín til að syna lesendum
Skuggsjár synishorn af ritstjórnargreinum
Gunnars, hirtum vér hér eina í íslenzkri
f>yðing, af síra .Jakob Kristinssyni; grein-
in er að vísu eripin af handahófi. en hún
gefur samt glögga hugmynd uni ást höf-
undarins til f>eirrar pjóðar er lmnn nú til-
heyrir, — framtíðarlands barna lians —
vöggu Ifðfrelsisins
Hreinsunareldur.
ETUR ]>að verið að framför mann-
^ kvnsins liali náð hámarki sínu ogað
nú sé öllu farið að ]>oka niður á við og
aftur á bak?
A nú svo aðfara að kofagrenið oggrvfj
an og hellirinn verði íhúðarstaðir manna
Öðru sinni?
Á gylling siðmenningarinnar að skafast
hurt, og eigum vér nú aftur að halda frá
hyhylum vorum.morgun hvern,me,ð hat-
ur í hjartastað, og hverfa heim að kveldi
með hendurnar ataðar í hlóði nágrann-
anna?
Á vígfimin að verða mesta og mikils-
verðasta starf mannanna, enn |>á einu
sinni?
Á hatrið að hylja jörðina eins ogógrynn-
is fióð?
Hafa kenningar Krists, prédikaðarí 19
aldir, engan árangur haft?
I5r djöflinum ætlað að vinna.
*
* *
Ef goldið væri jákva'ði við ]>essum spurn-
ingum myndi ]>að koma af stað helli-
demhu af móthárum.
En hver einasti maður, sem nokkuð
liugsar, mun við ]>að kannast aðtákn tím-
anna gefa fylstu ástæðu til slíkra spurn-
inga.
Urátt fyrir alt sunnudagahjalið um
Krist, hefir sjálfselskan setið á konungs-
stóli í lííi einstaklinga og ]>jóða, allar ]>ess-
ar aldir kirkjunnar og musteranna.
Sjálfselskan hefir jafnvel laumast inn í
musteri miskunnseminnar og kærleikans
og horið fram á altarið gjafir. sem áttn
rretur sínar að rekja til ágirndar og
ó h r e i n n a hvata.
Kœrleikurinn hetir verið liafður að yfir-
höfn og trúarhrögðin að verkfa>ri.