Skuggsjá - 01.01.1918, Blaðsíða 20

18
S K r (i (i S .1 A
aS hamingju annara, þótt meS því sé
hclgeir brugSiS aS eigin brjósti.
“FaSir þinn yfirgaf Evrópu sem
kolamokari á skipinu “Perwia” DKÍpiS
fórst og flestir af skipverjum og far-
þegum druknuSu. FaSir þinn komst þó
í einn skipsbátinn. MeSal hinna mörgu.
s:m háSu baráttu upp á líf og dauSa í
sjávaröldunum, var enskur auSmaSur.
Mr. Elrington. I neyS sinni lofaSi
hann hverjum þeim í bátnum stórri
fiárhæS, er rýma vildi fyrir sér og gefa
s'r eftir sæti í hinum yfirhlaSna bát.
FaSir þinn var strax fús til þess, meS
því skilyrSi, aS Mr. Elrington annabist
um uppeldi þitt, þar til þú værir 18
ára. MeS hjartaS þrungiö af umhyggju
fyrir dóttur sinni og fórnfýsi fyrir ó-
þektan mann, stakk faSir þinn sér í
sjóinn—og druknaSi. Meu þessu
sýndi faSir þinn bæSi karlmensku og
göfuglyndi; og hafi hann veriS um eitt-
hvaS sekur, þá er þaS víst, aS meS
dauSa sínum bætti hann fyrir mikiS.
“Nú veirt þú, Frk. Bæk, hverjum
þér ber aS þakka fyrir hiS góSa upp-
eldi, sem þú hefir fengiS. Og eg veit
einnig, hvaS þú hefir erft eftir föSur
þinn. ESallyndi hans endurspeglast í
rál þinni og birtist í orSum þínum.----
Hér eftir verSur þú. Henry, aS ráSa
úrsl’tum þessa máls."
“Og eg legg þa. í þínar hendur,
Else!” sagSi Henrv.
“Svo fékk þá faSir minn einu sinni
uppreisn.” s'raraSi Else, um leiS og
hún la^Si handleggi”a um háls Henrv.
—hvaS eg er hamingiusöm!”
“Þú hefir verSskuldaS þaS, Else,”
sagSi I undstad kaunmaSur og strauk
vanga hennar. “Þessi stund var þér
erfiS, en eg varS aS fullvissa mig um
hvern mann þú haíSir aS gevma. Og
í bræSslunni varS alt aS gull ! F.g
ós’-a þér t'! hamingiu! Nú förum viS
heim til móSur þinnar, Henry, sem
tíSur óróleg eftir úrslitum málsins ”
Stúlkan frá Bretagne.
ÞaS var kveld eitt í nóvembermán-
uSi, einmitt kveldiS fyrir Katrínar-
messu, aS dyrnar á hegningarhúsinu í
Auberive voru opnaSar, og þar kom
út kvenmaSur hér um bil þrítug aS
aldri. Hún var klædd upplituSum
kjól úr ull; á höfSinu hafSi hún lérepts
skýlu, sem var eins og umgerS utan
um hiS föla andlit. Hún var þykkleit
í framan, en þaS var þessi litlausa fita,
sem leiSir af fæSunni í fangelsunum.
KvenmaSur þessi var fangi, sem slept
var úr hegningarhúsinu. Félagar
hennar þar kölluSu hana ‘La Bretonne’
fSa stúlkuna frá Bretagne.
Hún hafSi veriS dæmd fyrir barns-
morS. ÞaS voru liSin rétt sex ár síS-
an hún hafSi veriS flutt í hegningar-
húsiS í lokuSum vagni. Hún fór aftur
í gömlu fötin sín, sótti í skrifstofu
fangavarSarins peninga þá, er hún
hafSi aflaS meS vinnu sinni, og stóS
nú loksins frjáls meS vegabréf sitt í
hendinni; en vegabréfiS var til Lang-
res.
Póstvagninn til Langres var kominn
af staS. Hún hélt því til helzta veit-
inga'hússins, en var bæSi hrædd og
feimin, og lá henni oft viS aS hrasa.
MeS skjálfandi röddu beiddist hún
gistingar um nóttina, en veitingahúsiS
var fult af gestum, og gestgjafinn hirti
lítiS um aS hýsa þess konar fugla.
Hann ráSIagSi henni því, aS fara í