Skuggsjá - 01.01.1918, Blaðsíða 11

S K U G G S J Á
9
fyrir, vegna [>ess liversu trúr hann var
[>eirri hugsi<>n seni hann [>ekti og áleit
hfeðsta. Sál var aldrei guðnyðingur; til
f>ess var hann of einlægur, og of trúr við
]>að sein hann áleit háa hugsjón. Af ]>ví
að kirkjan í Láódiken var hálfvolg og
óákveðin fékk hún svo ]>ungan dóm frá
Drottni. Máaf ]>ví sjá að Drottni er ekki
velpóknanleg afstaða ]>ess tnanns sem er
óákveðin og áhugalaus í hvívetna.
Dó rétt-sé að vera trúr sínum hugsjón-
um J>á er pó líka rétt að meðtaka hærri
hugsjón, sem manni er boðuð, ef maður
getur aðhylst hana. Sál ]>ekti í fyrstu
engar hærri hugsjónir en ]>ær að halda
uppi vörn fyrir trúarkerfi fariseanna, og
gera árás á kristindóminn. Kyrst sfndist
honum ómögulegt að sér skeikaði í ]>essu
efni. En [>egar Drottinn opinheraðist
honum, og benti honum á hærri hugsjón-
ir en ]>á er hann hafði áður barist fyrir,
og kvatti hann alvarlega til að aðhillast
hana, ]>á gerði hann ]>að hiklaust af ]>ví
hann kom auga á yfirsjón sína. Hann lét
ekki ]>ráa og kergju rígbinda sig við hina
fyiri hugsjón, og blinda sig fyrir ágæti
hinnar síðari. Þeir eru átakanlega blindir
sem vilja ekki sjá, en ]>að var ekki svo
með Sál. Hann fékk fyrirgefningu synda
sinua, og sá ljósið sanna og dýrðlega, af
]>ví að ]>ó hann berðist í blindni, barðist
hann með trúmensku. Og eins mun vera
með sérhvern ]>ann er með trúmensku
berst, jafnvel [>ó hann berjist í blindni.
Sannarlega Kristinn maður, sem auð-
synir trúmensku sínum hæðstu hugsjón-
um hlýtur að syna liugsjónum Kriststrú-
mensku, ]>ví [>an- eru liinar söinu. Avalt
eftir Damaskus-förina var Páll trúr hug-
sjónum Krists. Hann reyndi að syna ]>á
trúmensku bæði með kristilegu trúar-lífi
og kristilegri ]>jónustu. Og í [>essu ber oss
að reyna að f.vlgja að dæmi Páls, — að
leggja stund á ]>að í djúpri einlægni að
sína hugsjónum Krists trúmensku, og
framfylgja ]>eim með heilögum áhuga,
batði með kristilegu trúar lífi og sannri
kristilegri ]>jónustu í hans nafni.
m H. Sigmar.
Fánamálið íslenzka.
CÁ atburður hefir nú gerst í sambandi
við sjálfstœðismál íslenzku ]>jóðarinn-
ar, sem hlftur að snerta djúpan streng í
huga hvers einasta Islendings, sem ann
]>jóð sinni og ættlandi, hvar í veröld-
inni sem liann annars kann að yera bú-
settur.—Atburður sá er synjan Danakon-
ungs um sérstakan fána Islandi til handa.
Eins og kunnugt er, hefir sjálfstæðis-
baráttaíslendinga oft. verið liarðsótt ogvið
raman reyp að draga, ]>ar sem etja var
sóknina við ósanngjarna í h a 1 d s e m i
danskra stjórnarvalda. En lslendingar
hafa ]>óæ ]>okað málum sínum áfram, ]>ótt
smátt hafi gengið stundum, enda liefir
meðvitundin um réttan málstað verið
heim orkustyriiur í haráttunni, oggrund-
völlur sá er Jón Sigurðsson hygði að réttar
kröfum pjóðar sinnar, orðið hin ábyggi-
legasta leiðsögn eftirmanna hans, í stjórn-
mála baráttu íslands.
Sú nauðsyn, sem íslendingúm ersérfáni
á ]>essum hættu og hörmunga tímum, ]>arf
ekki skyringa við. Og liitt er lika jafn
ljóst, að sambandið við Danmörk erþeim
engin styrkur, heldur eins og nú standa
sakir: stór hættulegt
En krafa Alpingis íslands var ekki um
sambandsslit pjóðanna, heldur lÖggilding
siglingafána;—]>ess fána, er Danir hafa
áður — at' náð — leyft Islendingum að
hengja á hús sín og smábáta, innan land-
helgi.
Dað virðist svo.sem Dönum mætti vera