Skuggsjá - 01.01.1918, Blaðsíða 17

SKUGGSJÁ
15
Rödd Blóðsins.
Eftir C. S. Torquis.
Hvernig skyldi þetta ganga?
þaS var komið fram á kvöld. Else
Bæk hafði tekið fyrir nýtt verkefni, á
meðan hún—samkvæimt umtali—beið
eftir Henry. Henni varð þó lítið úr
verki, og sérstaklega nú, þar sem kom-
ið var fram yfir þann tíma að Henry
ætlaði að vera kominn.
Else var enganveginn fyrir það köll-
uð, að vinna. öll hennar hugsun sner-
ist um Henry og hvaða fréttir hann
hefði að flytja; og þar sem málið snerti
framtíð þeirra og hamingju, þurfti
sterkari taugar en hún hafði yfir að
ráða, til að geta haldið sig að vinn-
unni.
Hún lagði pennan frá sér, stóð upp
frá skrifborðinu og gekk fram og aftur
um gólfið. Hún var alein og ótrufluð
af öllu, nema sínum eigin hugsunum;
því. eins og áður er sagt, var liðið á
kveld, langt fram yfir venjulegan skrif-
stofutíma, og að eins vegna þess, að
hún hafði ekki völ á hentugri stað til
stefnumóts, þá beið hún á skrifstofunni
eftir hinu þýðingarmikla samtali við
Henry.
Hellirigning var úti; vatnið streymdi
látlaust niður á götuna og lamdi
gluggarúðurnar. Stórir pollar voru á
götunni og gjörðu umferðina óþægi-
lega. Þótt Else biði óþolinmóð eftir
Henry, var henni ógeðfelt að vita af
honum úti í þessu veðri.
Hún dróg niður gluggatjöldin, rendi
augunum óþolinmóðlega yfir bleKslett-
ótt skrifborðið og veggina, sem voru
þaktir myndum, landsuppdráttum og
mánaðartöflum. Við og við leit hún
í vasaspegil, er hún hélt á. Else var fríð
og svipskörp, hraustleg og göfugmann-
leg. Eftir útliti hennar að dæma, gátu
ungu mennirnir verið fullsæmdir af að
eiga hana, jafnvel Henry, sem gera
mátti ráð fyrir að gerði harðari kröfur
en fjöldinn, þar sem hann var sonur
auðugs verzlunareiganda. En Else að-
eins fátæk skrifstofustúlka hjá föður
hans.
Létt fótatak heyrðist í stiganum.
Hurðin laukst upp og Henry kom inn.
“Gott kveld, Else! — Þetta er Ijóta
veðrið. Eg varð seinni, en eg ætlaði.
Erindið gekk ekki vel.”
“Er faðir þinn ekki ánægður með
mig, Henry?”
“Eg er líklega ekid sonar hans verð-
ug?”
“O, það sem viðkemur hæfileikum
þínum eða sjálfa pig snertir, töluðum
við ekki um. --- En komdu með stól-
inn þinn hingað, við skulum tala al-
varlega um málið. Sjáðu, faðir minn
er ekki sá maður, að hann líti niður á
þig. þó þú sért skrifstofustúlka; hann
er laus við dramb, og það vissi eg.
Þess vegna hafði eg góða von um mála-
lok. En því miður fór það annan veg.
Það er vegna föður þíns, að leiðir okk-
ar verða að skilja, Elsie!"
“Föður míns? ---- Hann sem er dá-
inn fyrir mörgum árum, og hann var—
ja. sannast sagt, veit eg ekkert um hann,
en eg get ekki séð, nvernig hann getur
verið þessu máli til hindrunar.”
“Eg vil feginn segja þér sannleik-
ann, Else, en það myndi olla þér enn
meiri sorgar, þess vegna hika eg við
það. Þú veizt, að sjálfur harma eg
þessi málalok, og að það er að eins til
að ýfa sárin, að tala um þetta meir.”
"Ó, Henry!—Segðu ástæðuna hik-