Skuggsjá - 01.01.1918, Blaðsíða 7

8 K U G G S J A
o
Bifröst.
j*
huga mér rifjast upp helgiinál tvenn
úr heiðni og kristni,—]jví Bifröstenn,
er sama og friðbogans myndin mörgum.
Dær standa oss norrænum lilið við hlið
sem helgustu véin—sem lífsins grið
í musterum nútímans—horfnum hörgum.
I boganum leika sér litirnir J>rír,
sem ljóslivolfið mynda—sem í peirn býr,
sem frið gaf til mannkyns—firðivörgum.
Og goðin í öndverðu bygðu ]>á brú,
úr björtustu frumlitum: ást, von og trú,
frá Hrímdölum jarðarað Himinbjörgum.
Frá úrprungnri nótt í austri rann
á árdegi ]>jóða J>að ljós sem brann
í regnbogans litum, ]>ví lífi sem fann
að ljósið var kraftur ]>ess draums er [>að
unni.
t>að fann í ]>ví sjált't sig Bað bóf upp hönd
og himininn blessaði Naiii [>au lönd,
sem hugurinn leit frá Heljarströnd
í heilögum Glaðsheim og Urðarbrunni.
Og ljómi bess enn—sú Ijóssins trú,
sem lífi veittist—skal einmitt nú
oss íslenzkum hér vera Asbrú sú,
sem yfir oss flytur að hjartans grunni.
Hún sé oss ei aðeins sú tengitaug
sem trúnaðinn bindur við hugmál f>aug,
sein reisir hér ísle'nzkar aflstoðir d.otnar,—
en lyftivél sú, sem leiðir vor mál
á Ijóssins dómping—að feðra sál,
j>ars öndvegisbelgi ættlánds drotnar.
—Einn einasti—beinisstaður—Island
sjálft.
Ei útlendingstvistrið veilt og hálft.
Nei, heimför með alt áður aflið protnar.
-----Hér síðasta verður bað sögunnar
kveld
að sál vorri jötnarnir kasta á eld,
er Surtur ríður, en Bifröst brotnar.
Ef finst J>ér sú brú vera foraðs liá,
frá framandi landi til að sjá,
[>ú hefir ei stöplana lilaðið pá,
sem hvíla ]>arf vestlægi sporðurinn á
og upp er gengið ]>ví einstigi frá,
sem Islendings skyldan livern gæfumann
leiðir.—
Þinn skilningnr réttur—ei gullsins gnótt
fær grunn ]>inn steyptan með vöku-
mannsj>rótt,
]>'ví mannvitið eitt hefir eldinn sótt
og öldunum lyst ]>á skammdegisnótt,
er auður svaf.—Hann sefur en rótt
en svíkur |>að litla, til starfs sem hann
greiðir.
í austri er t-rygt et' bin unga ]>jóð
í anda sér geymir sín lielgu ljóð.
A braut skaltu ríða í blálundinn fríða.
Og alveralands vors mun heyra vor hljóð,
}>á hjartað í einlægni brennur á glóð
]>ess fórnarelds 1/ða, sem frelsi vill hlyða.
Þín friðarins braut er hin fornhelga slóð,
sem fegursta hugsjón ]>ín ruddi og hlóð
meðdirfðtil að stríða, ei kend til að kvíða.
Þín Bifröst, [>ín út]>rá í austurdagssjóð,
ei' íslenzka sálin ]>ín, líf [>itt og blóð,
sem ættland skal pryða til eilífra tíða.
Þorsteinn Þ. Þorsteinsson.
ÍSLENZK STÚLKA VINNUR MEDALIU.
Lilja Ólafsdóttir Stephanson í YVynyard
liefir ldotið medaliu sem getin er at' her-
toganum af Devansbire, landstjóra Can-
ada, fyrir ágæta ástundun við nám og
góða írammistöðn áskólasínum. Um leið
og henni hlotnnst ]>annig verðskulduð við-
urkenning, er. frammistaða ]>essarar ungu
stúlku Islendingum til sóma. — Dess niá
einnig geta, að Lilja vann fyrstu verðlaun í
mælsku-samkeppni, er stofnað var til af
Wynyard-skóhi síðastliðið ár.
Skuggsjá óskar [>essari efnilegu náms-
stúlku til hamingju.