Tjaldbúðin - 01.01.1902, Blaðsíða 18

16 —
þingsmenn frá Bandaríkjunum (undir forustu síra
Friðriks) vildu láta reisa skólann í Norður-Dakota.
En kirkjuþingsmenn frá Kanada (undir forustu síra
Jóns) vildu láta skólann vera reistan ( Winnipeg.
Flokkarnir vóru nálega jafnsterkir og kepptust um
yfirráðin yfir skólasjóðnum og skólanum. Sundr-
ung þessi reið skólamálinu að fullu.
Á kirkjuþingi 1900 var skólamálið komið (
þær ógöngur sakir flokkadrátta og stjórnleysis í
kirkjufjelaginu, að það hlaut að falla. Á kirkju-
þingi þessu var ákveðið að hætta algerlega
við skólamálið. Skólasjóðurinn var talinn um
6000 dollara (eptir að safnað hafði verið í liann
í 13 ár), þegar skólahugmyndin var látin falla.
Fje þessu á að verja til að styrkja fátæka og
efnilega íslenzka námsmenn vestan hafs. Og er það
í alla staði lofsvert. Auk þess verður reynt að
koma á fót kennslu í íslenzku við einhvern latínu-
skóla (College) í Bandaríkjunum eða Kanada.
Samt verður íslenzka eigi skyldu-námsgrein við
skólann, og ekkert próf verður í henni tekið.
Kennslu þessari verður aðeins haldið áfram um
stundarsakir (»Berlingske Tidende« 22. sept. 1900).
Skólamál Vestur-íslendinga var á dagskrá í 16
ár (1884—1900). Því er nú algerlega lokið. Vestur-
Islendingar hafa eigi sjeð sjer fært að koma upp
íslenzkum skóla vestan hafs. Og er það illa farið.