Sjómannadagsblaðið - 06.06.1948, Side 36

Róðrarœjing í rúmsjó.
getu að kenna pikunum róðurinn, sem ekki veitti nú
af. Það var líkast því, að strákarnir hefðu aldrei séð
árar, 'hvað þá snert á þeim. Þeir væru vart tækir sem
ræðarar á síldveiðar. Næst fór Mr. Pearce með hóp við-
vaninga og var stjórn hans röggsöm og góð. I þeim
flokki var einn strákur, sem réri skólli vel og yrði
áreiðanlega tækur, sem útborðsræðari og miðgarðs-
maður á síldveiðar, en aðra pilta skulum við setja á
innra- eða aulaborð".
„Hér var uppi fótur og fit sunnud. 22. þ. m. Voru
allir kallaðir til „Fire-Station“, þar sem menn þóttust
vissir um, að eldur væri upp kominn og útbreiddur í
Laundryinu. Menn brugðu skjótt við og sýndu í verki
góða þjálfun, lipurð og lagni. Til verulegra „hernað-
araðgerða“ kom þó eigi, þar sem enginn eldurinn hafði
þar tendrazt, heldur aðeins gufurör sprungið“.
Ég hefi gjörsam'lega gleymt að nefna staðinn, þar
sem við vorurn. Laugardaginn 31. jan.'hefi ég skrifað:
„Komum til áfangastaðarins s. 1. nótt og er veður-
stöðin í daglegu tali nefnd A — „Able“. Staðar-
ákvörðunin er 62° 32' N br. og 32° 0' W I. „Station
Able“ er á líkum slóðum hvar Bismarch háði sinn
mikla hildarleik og Hood hlaut sitt banaskot °S
hinstu hvíld. Sé lína dregin á milli ape Farewell a
Grænlandi og Reykjanesskagans liggur „Able“ nærrl
á „centrum“ hennar. Nú er ég aðeins um 350 mílur
frá ættingjum og vinum í Reykjavík og yrði Campbeh
ekki mjög lengi að renna það skeið“.
Ég hefi þutft að svara mörgum kjánalegum spurö'
ingum um land mitt og þjóð. Mér óaði við sumum
spurningunum, sem voru líkastar því, þegar lrtlu
óvitarnir eltast við fullorðna fólkið með kvabbi °S
kvái og í fáfræði sinni spyrja: „Hver bjó til landið?
„Hver bjó til sæinn?“ „Hvar er sólin á nóttunni og
tunglið á daginn?“ Ég reyndi af beztu getu að leysa
úr spurningunum, og vona, að mér hafi tekizt vel 1
ftásögninni, að „Fjallkonan unga“ sé ærið við aldur
og stór. Kom sér nú vel að hafa myndir að heimau
og einnig reyndist mér bókin Iceland, sem ég hafð*
fengið hjá Östlund, hin bezta hjálparhella. Illa gckk
þeim strákunum 'hér um borð að bera fram Hafstein-
Augljóst og einfalt fyrir þá var Hafstæn, en það bað
ég þá blessaða að láta ekki heyrast, þar sem alhr
hé'ldu mig þá Júða vera, og enginn vissi, hvar Arab'
gæti leynzt. Þá byrjuðu þeir að kalla mig Hafstm-
Framburður sá var mér þvert um geð og bað þá bara
að kalla mig Hannes. Gengur það vel og er ég ávarp'
aður því nafni, nema þegar svörtu messastrákarmr
vekja mig á vaktirnar, þá ómar ávarpið Sir. Og „Sir
Hannes“ finnst mér hljóma vel og er hreint ekki svo
dónalegt!
I dag er fimmtudagurinn og verðum við í Ne'v
York á morgun. Þá verður ferðinni og fyrsta túrfl-
um með Coast Guard lokið. Ég get verið ánægður
yfir því, sem ég hefi séð og þakklátur mönnum hef
um borð fyrir framkomu þeirra í minn garð. Mef
líður vel og það hefir farið prýðilega um mig.
Svona vinalega litu þeir út selirnir á sýningunni í Örfirisey•
16 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ