Sjómannadagsblaðið - 06.06.1948, Síða 60

með stöðvaða mótora. Skyndilega 'hóf hún skothríð
á skipið og setti mótorana í gang um leið og af því
stafaði hinn mikli 'hávaði. í fyrstu kom enginn auga
á flugvélina fyrr en árásin var 'hafin. Svo gerði hún
aðra árás og varpaði þá niður tveimur sprengjum,
sem báðar féllu í sjóinn.
Veður var bjart og gott. í 8 sjómílna fjarlægð sást
skip. Skipstjórinn gaf skipun um að setja stýrið í bak-
borða. Loftskeytamaðurinn var beðinn að senda út
lýsingu á því hvað gerst hafði, en þá kom í ljós að
loftnetið var slitið. Flugvélin hafði verið útbúin með
ein'hverskonar klippum, og um leið og að hún flaug
lágt yfir skipið hafði hún klippt í sundur aðalloftnet,
varaloftnet og flautustreng milli stjórnpalls og reyk-
háfs. Við vorum því algerlega sambandslausir við um-
heiminn eins og á stóð. Tiibúnir við fallbyssuna. Arás-
arskipið hóf skothríð, en fallbyssan okkar dróg ekki
nógu langt, skotin misstu marks. Skotin þutu um-
hverfis okkur og fél-lu í sjóinn beggja vegna skipsins.
2 björgunarbátar skemdust. Skipstjórinn gaf skipun
um að stöðva skipið og fara í bátana.
Einn björgunarbátur sökk, enda var hann sundur-
skotinn, en mennirnir úr honum voru teknir í ‘hina
bátana. Við vorum staddir 1200 sjómílur frá landi
og veðrið var gott og heitt, við vorum staddir 20
gráður fyrir sunnan Miðjarðarlínu, og suðaustan stað-
vindurinn ætti að vera okkur hagstæður. Akveðið var
að bátarnir skyldu ha'lda 'hópinn, og til þess að verða
ekki viðskila, þá átti að binda þá saman yfir nóttina.
En þeir á árásarskipinu voru ekki á þeirri skoðun og
höfðu önnur áform. Arásarskipið sigldi nú að björg-
unarbátunum og skipaði öllum að koma um borð,
svo að næsta skrefið hjá okkur var það að skríða upp
skipshlið — um borð í þýzkt fangaskip. Björgunar-
bátunum var svo sökkt með því að hella á þá nokkurs-
konar sýru, sem á svipstundu tærði tim'brið í sundur.
Hvernig var fangaskipið? Svipað og flutningaskip
af meðalstærð. Um borð í því var margt merkilegt
að sjá. Áhöfnin var ca. 350 manns. Þýzki herfáninn
var nú dreginn að hún, og létti okkur við að sjá það,
því að a'f tvennu illu þótti okkur betra að falla í
hendur Þjóðverja en Japana. Svo var okkur öllum
40 mönnunum stillt upp og nafnakall hófst. Þjóð-
verjarnir voru undrandi yfir því að við skyldum allir
koma fram, engan vanta. Hver einstakur maður varð
að gefa skýrslu. Við klæddum okkur úr fötunum og
fengum sjóbað á þilfarinu og slðan fór fram læknis-
skoðun. Við litum í kring um okkur. Nokkrar vél-
byssur sáust en engin fallbyssa. 2 stórir pappírskassar
á stærð við bílkassa ‘huldu fallbyssurnar. Vaktmenn-
irnir voru vopnaðir skammbyssum. Var nú snúið ser
að „Aust“ sem var á reki þarna nálægt. Var farið með
sprengju yfir í norska skipið og því sökkt þannig fyr*r
augunum á okkur, var það dapurleg sjón. Þegar þess11
var lokið var klukkan orðin 18.
Okkur var komið fyrir í sal, neðan þilja og glugga'
lausum og var stærðin 6X8 metrar. Loftræsting vaf
þar af einhverri gerð. Hverjum manni var afhcu1
hengirúm, bolli, tinskál, hnífur, skeið og galffall, tann-
bursti og sapustykki. Það var litið pláss fyrir heng'"
rumin og urðum við að taka þau niður yfir daginn-
Dyr stóðu opnar inn í annað herbergi en þar voru
fangar af tveimur norskum skipum, sem tekin höfðn
verið fyrir tveimur dögum. Knudsen þekkti afwr
menn af öðru skipinu, sem verið hafði „Aust“ sarm
tímis í St. Thomas.
Arásarskipið hélt áfram leiðar sinnar. Fyrsta dag'
inn fengum við engan mat, og var því borið við, ,.að
þeir hafi verið 'búnir að borða“, árásin var nefnileg3
gerð skömmu eftir miðdag. Næsta dag byrjaði lífið um
borð 'hjá okkur í sinni raunverulegu mynd.
A afturþilfarinu var snyrtiklefi með sjó-steypibaði-
Auk þess sem áður getur hafði hverjum manni verið
a'fhent þvottafat. Vatnsskammtur hvers manns var 1
líter á dag og átti hann að nægja til drykkjar, þvotta
og svo frv.
Matseðillinn var þannig: Um morguninn rúgbrauð,
marmelaði eða gerfihunang ásamt gerfikaffli. Til
miðdags: Súpa og kartöflur og ýmsar tegundir bauna,
og stundum lítill kjötbiti. Um kvöldið: Brauð, tólg
og geffite, auk þess fengum við stundum sardínudos
í viðbót, og var þá skömmtuð 1 dós handa 5—6 mönm
um. — Andrúsmloftið var slæmt og það var líö®
pláss til þess að hreyfa sig. Rafmagnsljós var allan
daginn, en frá ki. 8 um kvöldið og til kl. 8 una
morguninn var alls ekkert ljós. Um nætur láguu1
við í hengirúmunum með björgunarvesti fyrir kodda-
Hengirúmin voru alltof þétt saman. Við áttum að fa
að vera 45 mínútur úti á þilfari um eftirmiðdagin11’
til þess að viðra okkur, en sá liður féll oft niðuf-
Læknir kom í heimsókn á hverjum morgni og einn'g
fangavörðurinn, og spurði hann okkur hvers við ósk-
uðum. Helzt vantaði okkur föt, þvií að við fóruna
klæðlitlir frá borði, en þau fengum við aldrei. Hins'
vegar tóku Þjóðverjarnir frá okkur alla verðmæta hlut'
og peninga — fór það uppgjör mjög nákvæmleg3
fram, og 'fengum við kvittun fyrir því, sem af okkuf
var tekið. Var okku rsagt að við fengjum hlutin3
aftur og peningana hjá næsta þýzka ræðismanni.
Það var lítið hægt að gera, en menn fundu ser
40 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ