Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Blaðsíða 29

Einar Eivarsson.
Sigurður Þorsteinsson.
Sigurður íslcijsson.
'r*r fimm árum misti Sigurður sjónina, var það
s a°i mikill, því kraftar voru enn í köggÍum. Hann
er nu meira en hálfníræður að aldri en engum
Jlst sem manninn lítur að þeirri árinni, sem hann
e^ um, var vel borgið.
^igurður Þorsteinsson frá, Flóagafli réri lengi í
nriakshöfn og var þar sjálfur formaður um hríð.
ann er þjóðinni þegar kunnur sem rithöfundur,
PVl hann hefur skrifað nokkrar bækur. Eru sumar
^Clrra nú uppseidar. Þá hefur Sigurður skrifað fjölda
^rf'na í landsmálablöðin og sjómannablaðið Víking.
°tt Sigurður sé löngu hættur að stunda sjó sjálfur
^ S'st hann þó af áhuga með málefnum sjómanna
S vill veg þeirra sem mestan.
^ann er nú á níræðisaldri.
^°jn í Þorláljshöfn.
^tgerð hinna opnu áraskipa í Þorlákshöfn stóð
/*e^ miklum blóma um mörg hundruð ár, en allt er
, ^eiminum hverfult. Sá tími kom að þau urðu
Ureit og ónothæf samanborið við vélknúna þilfarsbáta
A to§ara, sem komnir voru til sögunnar annarsstaðar
andinu. A þannig skipum var ekki hægt að hafa
nstöð í Þorlákshöfn vegna hafnleysis. Utgerðarstöð
y'nna opnu árabáta lagðist því næstum því niður.
^ar það mikið áfall fyrir sveitirnar á Suðurlandi,
111 óldum saman höfðu sótt þangað björg í bú. Nú
svo komið að hafin er hafnargerð mikil í Þorláks-
er
höfn.
Standa vonir til, að með þeim framkvæmdum
tak'
lst að leysa hið mikla vandamál Suðurlandsins,
staf;r af hafnleysinu. Skoðanir manna á hafnar-
^ 1 Þorlákshöfn eru að vísu skiptar, ekki er því
neita. Sumir halda því fram, að dýrar hafnar-
gerðir fyrir austan fjall séu óþarfar, því héruðin þar
séu nú komin í margfalt vegasamband við Reykjavlk
og Hafnarfjörð. Þeir, sem þessa skoðun hafa, benda
á ýmislegt skoðun sinni til stuðnings. Hafnarskilyriði
í Reykjavík eru næstum ótakmörkuð. Höfnina má
stækka mjög mikið ef þörf krefur með því að fylla
upp í sundin milli eyjanna hvert af öðru. Ef til þess
kæmi skapaðist hér nóg hafnarými fyrir allan skipa-
stól landsins og miklu meira. Þrátt fyrir hin ágætu
lífsskilyrði sem Reykjavík og Hafnarfjörður hafa upp
á að bjóða, eru þó ýmsir þeirrar skoðunar að ekki sé
æskilegt að meginþorri landsmanna safnist þar sam-
an á einn stað. Ef stórveldastyrjöld brýzt út er hættan
á manntjóni helst þar sem flest fólk er saman komið.
Þessi ástæða ein ætti að nægja til þess að forðast
meiri mannsöfnuð í Reykjavík en nauðsynlegt er.‘
Þegar þar við bætist að stóra og góða höfn vantar
á suðurströnd Islands er æskilegt að höfn verði byggð‘
í Þorlákshöfn. Þar mun þó rísa upp kaupstaður sem
getur tekið við einhverju af fólksfjölgun landsins.
Fiskileiðir (grunnmiðin) frá Þjórsá að Reykjanesi eru
hvergi nærri fullreynd síðan útræðið lagðist niðui'
austan fjalls. Landleiðin frá Reykjavík austur yfir
fjall er bæði löng og erfið, einkum á veturnar. Þrátt
fyrir hið margfalda vegasamband sem þar er komið
á, þá er það seinunnið verk og kostnaðarsamt að
kjótla allri þungavöru yfir þá vegalengd á bílum.
Það sem mest veldur á í sambandi við hafnargerð i
Þorlákshöfn er að verkið sé framkvæmanlegt þannig
að það verði varanlegt og geti komið að fullu gagni.
Sé búið að ganga úr skugga um þetta þarf að fram-
kvæma verkið eftir fyrirframgerðri áætlun og einbeita
sem flestum kröftum til þess að ná settu marki.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 9