Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Blaðsíða 52

Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Blaðsíða 52
Hitinn, sem var um og yfir 40 stig í marga daga, var mér óþægilegur, einkum í höfðinu. I þessu kasti lá ég um tveggja mánaða tíma, lengst af með hita- slæðingi, svitaköstum, slappur og ónógur sjálfum mér. Eg komst á fætur og fór á sjúkrahús til ransóknar, var þar um þriggja vikna tíma. Eftir að ég kom af sjúkrahúsinu fór ég að smáhjarna við. Sumarið, hækk- andi sól hafði sitt að segja, og svo andlegar lækningar, sem ég er viss um að áttu mikinn þátt í því, að ég komst að lokum til heilsu og starfs aftur. Einnig skifti það miklu, góð og nákvæm hjúkrun og atlæti heima ásamt löngun minni og vilja til að komast aftur til heilsu. Allt þetta hjálpaðist að, og á að hjálpast að, ef vel á að fara. Ég fór til sjós um mitt sumar, þá nokkuð góður og farnaðist vel. Ég fékk hitaköst eftir að ég fór til sjós. Þessum köstum fækkaði og eru nú horfin með öllu. Ég hefi það á tilfinningunni, að ég sé alveg laus við sjúkdóminn. Það vil ég taka fram, að ég fer varlega í mat og drykki og gæti mín fyrir of- kælingu. Þegar maður er veikur, gefst tóm til að hugsa, þó því að eins, að veikindin taki ekki frá mönnum ráð og rænu. Ég var svo lánsamur, að hafa engar líkamlegar þjáningar og gat þess vegna látið hugann reika. Ég hafði aldrei gert mér grein fyrir sjúkdóm- um, ég hafði verið blessunarlega laus við þá. Þegar ég sjálfur var orðinn veikur, fór ég að spyrja, hver myndi orsökin til þessarar nýrnaveiki. Einhver hlyti hún að vera, því ekkert gerðist án orsaka. Að sjálfs mín hyggju varð ég einskis vísari, aðeins beindist hugur minn og vilji enn sterkara að því, hvernig ég gæti fengið mig upp úr þessari vesöld. Ég átti afar erfitt með hægðir í veikindunum, ég varð að nota meðul að staðaldri. Einn dag kom það til tals, að náttúruækningamenn ráðlegðu hveitihýði við þess- um sjúkdómi. Nafngreind kona, sem hefði miklar kyrrsetur, notaði þetta og reyndist ágætlega. Það varð úr, að ég fór að nota þetta, byrjaði á litlu og smá jók skamtinn. Ég hafði enga trú á þessu, en taldi sjálfsagt að reyna allt sem gæti komið í stað meðala. Eftir dálítinn tíma fann ég breytingu á mér, varð það til þess, að ég fékk löngun til að vita eitthvað um þessa náttúruækningamenn. Ég fékk mér bækur þeirra, sem þá voru komnar út (og að sjálfsögðu allar bækur þess og rit síðan), og las þær fordæmalaust. Þar fann ég rofa fyrir betra lífi, ef aðeins ég hefði vilja og manndóm til að fara þær leiðir í mataræði og lífsvenjum, sem þeir benda á. Ég mátti borða þann mat sem mig langaði í þegar veikindin voru afstaðin. Ég var vantrúaður á, að það væri hollt að taka upp sama mataræði og h'fs- venjur, er ég hafði vanizt. Einkum var ég í vafa» eftir að ég hafði lesið bækur Náttúrulækningafélags Islands. Ég var sviftur öllum mat meðan ég lá, vegna þess, að nýrun gátu ekki leyst sitt hlutverk af hendi og þurftu hvíldar. Var hvíldartímanum orðinn næg1' lega langurP Ut frá þessum forsendum, reynslu annara og lestri Náttúrulækningafélags bókanna, ákvað ég að fara í matarkúr eða bindindi um óákveð- inn tíma. Þetta matarbindindi varaði hartnær þrju ár. Ég braut lítið settar reglur, meðan á þessu stoð- Það var allajafna ekki sársaukalaust pð sitja dl borðs með öðrum og sjá þá háma í sig mat, sem 1 áratugi hafði verið mitt hnossgæti. Hvað skal segja þegar um það er að tefla, að gera tilraun til að na fullri heilsu, þá er margt leggjandi í sölurnar. Það versta af öllu vondu, er að svíkja sjálfan sig, þá bregs1 maður öðrum. Ég hafði alla jafnan verið hlutgengm" þegar um mat var að ræða. Það kom sér vel, að hafa vanist á nauman matarskamt í veikindunum, þegar kom til þess að fórna venjulegum mat. Ég ákvað að hætta við kjöt, fisk, kaffi, te, egg, sósur, kraftsúpuÞ sykur og salt í mat nema að sáralitlu leyti. Eg fór inn á mataræði náttúrulækningamanna að svo miklu leyti er ástæður leyfðu. Þegar e.? var heima var þetta miklu auðveldara, þá dekraði konan við mig og miðaði allan matartilbúning v;ð mínar þarfir. A sjónum varð alLt erfiðara viðfangs» þar voru aðstæðurnar torveldari og ekki þægilegt a^ vera að malla ofan í hálfgerðann „sjúkling" þegar nóg var að gera í eldhúsinu við samsetningu á ,,kjarna' fæðu“ handa fólkinu. Þetta fór venjulega betur eU áhorfðist, því matsveinarnir og brytarnir voru rner afar vinveittir, svo ég fékk mitt og leið enga nauð. Mataræðið þessi tæpu þrjú ár var ekki fjölbreytt. Eg byrjaði daginn með fjórum glösum af líkamsheitu vatni. Skömmu síðar borðaði ég hafragraut, skyr' hræring og brauð og íslenzkt smjör. Hádegisverður>un voru kartöflur, rúgbrauð, heilhveitibrauð, grautur og súpur ef þær voru ekki sterkar. Kvöldverður, hafra' grautur og hveitiklýði, kartöflur og brauð. Auk þesS át ég hrátt allt nýtt grænmeti, sem ég náði í, einflig át ég þurkaða ávexti í grautum og niðursoðna í doS' um. Sem sagt, allir ávextir voru kærkomnir, einrug laukur og sítrónur. Nú síðustu árin borða ég allaU algengan mat, þó með þeim undantekningum, að eg neyti ekki nema % af kjöti og af fiski á móts við áður fyrr. Ég drekk ekki kaffi né te og borða ekk1 sósur og mengaðar súpur. En meðalstór hrár lauknr er fastur „liður“ í mataræðinu og ein eða tvær hraar 32 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.