Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Síða 33

borvarður Björnsson:
Um daginn og veginn
daginn og veginn.
^egar menn hittast á förnum vegi og ræða
Um allt milli himins og jarðar, er það oftast
kallað að þ eir ræði um daginn og veginn. Þetta
Vlrðist i fljótubragði oft hálf skrítið nafn um viðræðu
efni manna, en svo er nú í raun og veru ekki. Þetta
hvorttveggja, dagurinn — tímabilið frá því við vökn-
Um og þangað til við stofnum er oft viðburðaríkt
°S margt skeður og þá er vegurinn — því allir erum
v'ð einhvers staðar á vegi staddir — sem bæði gctur
verið góður og vondur, ekki síður þýðingarmikill.
Einmitt með þetta fyrir augum, vildi ég biðja Sjó-
mannadagsblaðið fyrir nokkrar hugleiðingar um dag-
mn og veginn.
^reinlœti um borð t s\ipum.
^cgar íslenzkir sjómenn ganga í land, hvort held-
Ur cr hér í heimahöfn eða erlendis, er því við brugðið
kvað þeir séu vel til fara og hreinlegir. En þó vekur
Þctta meiri athygli erlendis, sérstaklega í Englandi.
kíinir íslenzku sjómenn gera þetta ekki beinlínis til
þess að vekja athygli á sér, heldur af þeirri, einföldu
þeim líður betur, að vera hreinum og vcl
Það skapar þeim vellíðan, að þvo sér vel og
Vandlega þegar þeir hafa lokið vinnu dagsins, og
fara þá í önnur föt ef gengið er í land.
kir því svona er með þá sjálfa og klæðnað þeirra, er
ekki hægt að álykta annað, cn þeir séu jafn kröfu-
frekir til fyllsta hreinlætis og þrifnaðar um hýbýli
Sln um borð í skipinu, og skipin sjálf. Það er líka
<lstatðu að
kf®ddum.
þýðingarmikið, bæði hollara að búa í hreinlegum
íbúðum, og svo það að vita að allt sé hreint og þokka'-
legt umhverfis mann vekur ánægjukennd. Og svo
hefir það mikla þýðingu fyrir endingu skipsins. Það
skip, .sém er alltaf hreint og vel málað — vel klætt —
endist lengur en skip sem er í sífeldri óhirðu.
Nú höfum við Islendingar eignazt glæsilegan skipa-
kost, með góðum íbúðum og ýmsum þægindum skips-
höfninni til handa, væri nú ekki athugandi og tíma-
bært að hver skipshöfn setti stolt sitt í það, að hafa
skip sitt ávalt hreint og þokkalegt, ekki einungis
íbúðir sínar, heldur allt skipið, að því leyti sem áhrif
skipshafna ná. Fyrir hvern sjómannadag verði svo
kveðinn upp úrskurður um hvaða skip sé hrein-
legast. ekki einungis þann daginn, heldur dag hvern.
Þegar skip hittast á höfum úti, athugi menn hvers ann-
ars skip, og svo þyrftu að vera sérstakir menn tilnefndir
af útgerðarmönnum og sjómönnum — það gæti líka
verið heilbrigðisnefnd — að kveða upp fullnaðar
úrskurð um þetta efni. Fyrir þetta væri svo við-
komandi skipshöfn sérstaklega heiðruð á Sjómanna-
daginn.
Það er ekki svo að skilja, að állur flotinn sé illa
hirtur, mörg skip eru prýðilega hirt, en mörgum
er mjög vant í þessum efnum, svo að úrbóta þarf með.
Væri þetta ekki athugandi?
Fjarvera sjómanna frá heimilum sínum.
Eitt aðalatriðið í nýlokinni kaupdeilu útgerð-
armanna og sjómanna var um siglingafrí sjómanna.
Sjómenn halda því fram, að ef þeir eigi að
Hvalurinn okkar stakk sér aftur, en af veikum
^‘Ctti. Brátt kom hann upp aftur og blés dauflega, en
fagðist síðan fyrir og valt rólega og lá djúpt. Hann var
°rmagna og gerði nú enga tilraun til að verjast kvölur-
Um sínum. Þeir réðust nú á hann af feikna krafti og
n afláts. Steypireyðurinn lækkaði nú smátt og smátt
^ar sem hann flaut á sjónum, þar til limlestur skrokk-
Ur bans sökk alveg — og hinum ójafna bardaga var
lokið.
Við höfðum verið sjónarvottar að stórfenglegum
atburði og verið mjög æstir og taugar okkar spenntar
til hins ýtrasta, en nú dró af okkur og við urðum
niðurdregnir. Um leið og skipstjórinn studdi á vél-
símann, hallaði hann sér út um stýrihússgluggann
og sagði: „Hér er víst ekki meira að sjá“.
Bjolluhljómur heyrðist úr vélarrúminu, oliubland-
aður reykjarmökkur sté frá reykháfnum og skipið
tók að hreyfast úr stað. Hákon 'hélt áfram ferð sinni.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 13