Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Síða 46

B.v. Ingólfur Arnarson.
Snarlega veitt björgun frá sjó
Það vakti mikla athygli og hrifni hvað togaraskip-
stjórnir Hannes Pálsson á b.v. Ingólfi Arnarsyni
og Kolbeinn Sigurðsson á b.v. Agli Skallagrímssyni
voru snarráðir við að bjarga áhöfnum tveggja ís-
lenzkra skipa, sem strönduðu við Vestfirði í vetur,
og hvað skipverjar þeirra voru ötulir við björgunina.
Fyrra tilfellið var er b.v. Júní strandaði við Mos-
sker í utanverðum Onundarfirði í norðaustan ofsa-
roki og blindbyl og skipverjar af b.v. Ingólfi Arnar-
syni björguðu 26 mönnum af 29 manna áhöfn b.v.
Júní með því að fara upp undir hið strandaða skip
í skipsbátnum, skjóta til þeirra línu og draga þá yfir
í bátinn í þar til útbúnum fleka. Einum skipverja
af Júní skolaði á land, en tveimur þeim síðustu bjarg-
aði björgunarsveit slysavarnafélagsins frá Súganda-
firði, sem komin var á vettvang, og segir nánar frá
þessu í útdrætti úr dagbók b.v. Ingólfs Arnarsonar,
sem hér fer á eftir.
Hitt tilfellið var er m.s. Gunnvör strandaði innan
við Kögurtá í utanverðri Atlavík á Hornströndum,
hinum versta stað, fyrir opnu hafi. Kolbeinn Sigurðs-
son skipstjóri á Agli Skallagrímssyni beið ekki boð-
anna^ þar sem hann var að veiðum út af ísafjarðar-
djúpi, heldur skundaði á strandstaðinn, lét skjóta ut
báti með völdum mönnum, sem lögðu að m.s. Gunn-
vöru í brimgarðinum og björguðu áhöfn hennar með
því að sæta lagi. Þarna var ekkert hik á neinu, engafl
tíma mátti heldur missa, því þarna gat skipazt svo
skjótt veður í lofti, að enga hjálp hefði verið mögn'
legt að veita, og við höfum því miður mörg sorgleS
dæmi þess, er sjómenn hafa orðið að horfa upp á fe'
laga sína farast þannig fyrir augunum á sér án þesS
að hafa getað nokkuð aðhafzt.
Hár áður fyrr var það talinn nærri ógerningur,
framkvæma slíka björgunaraðstoð frá sjó. Það er þvl
ekki lítið gleðiefni að vita, að skipverjar beggja þesS'
ara togara hafa nú sýnt og sannað, að björgun frá sjo
er hægt að veita strönduðu skipi með venjulegum
skipsbát, ef í nauðirnar rekur, en um leið hefur þ3^
og komið í Ijós, að mun meiri áhætta fylgir slíkn
björgunaraðferð en björgun frá Jandi, þar sem hatg1
er að koma henni við.
Þeir togarasjómenn, sem þarna eiga hlut að mak>
hafa orðið stétt sinni og þjóð til mikils sóma. Sj°'
26 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ