Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Qupperneq 47

Hanncs
Pálsson,
s\ipstjóri.
IT>annadagssamtökin óska að votta þeim þakklæti sitt
°§ aðdáun, og lýsa um leið sérstakri ánægju sinni yfir
Því> að báðar þessar skipshafnir hafa áður tekið þátt
1 kappróðrum Sjómannadagsins með góðum árangri,
en þá undir nöfnum annarra og eldri skipa.
Úr dagbók
b.v. Ingólfs Arnarsonar
^liðvi\udagur 1. des. 1948: kl. 18,00 lagst fyrir
akkeri út af Flateyri, Önundarfirði.
Kl. 6,50 e. h. barst okkur skeyti um að b.v. Júní
v$ri strandaður, utarlega á Sauðanesi.
^ar þá brugðið við strax og létt akkerum og hald-
af stað til að leita að Júrií. Voru tveir aðrir togarar
1 kitinni, þeir Skúl Magnússon og Júlí.
Veður var austan rok og svartabylur. Leitað var
radartækinu. Kl. 19,30 sást í radartækinu hvar
Júní var strandaður á Mosskertanga um 1% sjómílur
^ra okkur. Var haldið þangað og sást lítlu síðar bóla
a tveim stöðum á Júni. Var lagst fyrir akkeri á 10
k*ðrna dýpi útaf strandstaðnum,
Vegna veðurofsans var ekki hægt að fara á árabát,
°? var fenginn vélbáturinn Garðar frá Flateyri til
koma.
B.v. Skuli Magnússon fór á móti vélbátnum og
visaði honum með radartækinu á strandstaðinn.
^•b. Garðar kom upp að síðunni hjá okkur, átti
eS tal við formann slysavarnarfélags Flateyrar og
Jarrnann bátsins og spurði þá um lendingarmöguleika
lnm í víkinni fyrir innan Júní, í því augnarmiði að
Kolbeinn
Sigurðsson,
s\ipstjóri.
við reyndum björgun frá landi. Töldu þeir lendingu
þar mjög vafasama í þessum veðurofsa vegna stór-
grýtis, en snjófljóðshætta innar með fjallinu, enda
hugsuðu þeir sér björgun frá sjó, ef nokkur kostur
væri.
Frá því rétt eftir að Júní strandaði var ekki hægt
að hafa loftskeytasamband við skipið, munu ljósa-
vélar hans hafa stöðvazt.
Okkur kom saman um að þeir Flateyringar færu
á Garðari og reyndu að athuga hvort hægt væri að
koma bát til skipbrotsmanna. Kl. 22,30 var ákveðið
að gera tilraun til þess. Um kl. 23,00 fóru 3 menn
frá okkur ásamt Flateyringnum með annan lífbátinn
okkar og var hugmyndin að reyna að slaka Jífbátn-
um á taug til þeirra. Kom þá í ljós, að braut fyrir aft-
an skipið og því ómögulegt að koma bátnum nógu
nálægt, var því þessi tilraun árangurslaus. Var nú
augljóst, að ekkert væri hægt að gera fyrr en með
birtingu.
V.b. Garðar fór aftur til Flateyrar í fylgd Skúla
Magnússonar og ætluðu þeir að koma aftur fyrir
birtingu.
Við færðum okkur eins nálægt Júní og mögulegt
var og vorum um 370 metra frá honum, eftir radar-
tækinu, var lagst fyrir báðum akkerum á 8—10 faðma
dýpi og ljóskastaranum beint á Júní, en hann kynti
bál á þilfari, sáum við það oftast þrátt fyrir blindhríð.
B.v. Júlí lá skammt frá okkur og beindi hann
einnig ljóskastara á Júní.
Fimmtudag 2. des.: Var ég nú ákveðinn í að reyna
björgun frá sjó, og fara á lífbátnum upp undir brim-
garðinn og skjóta þaðan með línubyssu til skipbrots-
manna og draga korkflekann milli lífbátsins og skips-
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 27