Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Qupperneq 54

*
I
VINARKVEÐJA
til Jóns Lórussonar skipstjóra frá Arnarbœli.
Rœttmœtt er lof þá af ráðsnild er unnið,
reynslan er gull þegar hismið er brunnið
í lifstíðar árdegiseld.
Með drenglyndu hjarta berst heillyndur hugur
við hetjunar áform er sigrandi dugur,
til grunna hver falsvon er feld.
fafnvel ttm hljóðnaða hörpunar strengi,
sem haja i brjósti mér þagað svo lengi
fer /(vcðandi ómur í \völd,
og þrátt fyrir lamandi þaldviðra \ynning
s\al \vei\ja sér elda við hollvinar-minning
og hlceja burt húmguðsins völd.
Um þig er mi\ið og mar\vert að segja,
en mér lí\t og fleirum er gjarnast að þegja
þá mest cr á málinu þörf.
En tœpast má spenna um sextuga sögu
með setningafceð eða vanefna bögtt
tim manndáð og stórmennisstörf.
Ómdjúpsins bcerist hver bára af grunni
með bcenaróð hjartans og orðum frá munni
við hugvitsins hljómdjúpa mál.
Hver hljómur og mynd á sér margbreitta heima,
sem minningadisir í barmi sér sér geyma
til láns fyrir veitandi sál.
Sannlei\ans dáð er þér borin í barminn
bjartsýna djörfungin s\ráð yfir hvarminn
og glaðlyndið mótað í mál.
Að vallarsýn \arlmens\u \jar\ur og máttur
í \vceðum og tilsvörum hrynjandi háttur,
með óma frá söngels\ri sál.
Naumast má finna svo helfreðinn httga,
að handlcegni gleðinnar megni ei að bttga
hvert vopn cða vígi sem er.
Og jafnvel i harmdjúpum hörmunga sárum
húmið fcer leyst eins og bros yfir tárum
og scelasta sigurinn ber.
Smcelingjar þeir, sem á veg þínum voru,
mcð vinarhug jafnan að s\ilnaði fóru
og gestur fann góðfúsan hug.
En reyndi að \rcppa þig \úgarans höndin,
að \cnna þér hlýðni og auðmý\t við vöndinn
þú varðist af djörfung og dug.
Ljúfast og bezt verður minnst þeirra manna,
er með sínu drenglyndi hugprúðir sanna
þann tilgang scm tilveran ber.
og sá cr hinn nýtasti þegn vorrar þjóðar,
sem þörfina rce\ir og manndyggðir góðar
og hvarvetna íslenz\ttr er.
Afangar teljast í öldum og árttm
afre\in vegast í blóði og tárum
og fyrnast á langföruls leið.
En þess vegna vcrðttr svo margt til að minnast,
þess mannsins cr flestum var hagur að \ynnast
og aldrei gaf hrcesninni eið.
Orðstírinn lifir þó líði af degi
og lýsir af \yndlum á framtíðarvegi,
frá þcim sem forystit bar.
Geymist i Ijóðum í söngvttm og sögum
og sindrar af gleði í flugléttum bögttm
og hitnar við hreins\ilið svar.
Njóttu þess besta í lífi að launttm,
sem lagðir fram þre\ið í annarra rattnttm
og mer\ið barst hugra\\ttr lxátt.
1 hug þínttm jafnan sé heiðrí\ur dagur
við hönd þína Ijósengill bjartur og fagur,
og blessist hver ás\, sem þú átt.
Einar Bachmann.
34 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ