Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Qupperneq 58

Sigurjón Einarsson, skipstjóri:
Nýju togararnir
Nú, þegar að síðustu nýsköpunartogararnir af þeim
sem í fyrstu var samið um, eru að koma til lands-
ins, þá óskar Sjómannadagsblaðið eftir línum frá mér
um þessi skip. Að ég verð við þeirri beiðni blaðsins,
er ekki til þess að feta í fótspor þeirra manna, sem
að svo gagnrýnislaust hafa bæði rætt og ritað um
þessi skip, að svo virðist sem að þeir sjálfir séu komnir
á „tamp“, sjái ekki að lengra megi komast, þarna
sé all-t svo fullkomið og gott, ekkert við að athuga,
engu við að bæta.
Ég þykist ekki síður en aðrir sjá, hvað vel er um
þessi skip. Ég mun þó hér taka það til atbugunar,
er mér þykir að betur mætti fara, og þó alveg sér-
staklega vegna þess, að 10 skip til viðbótar hafa
verið pöntuð, án þess að það hafi farið svo mik-
ið fyrir viðleitni til úrbóta á því, sem miður kynni
að vera, að til þeirra manna hafi verið leitað sem
andi gráu baki á ferlíki, sem bylti sér í vatninu, svo
brá snöggvast fyrir flötum sporði er hvarf eins og
örskot, og þungur blástur barst úr áttinni frá þessum
stað.
Mjög hljóðlega, (því sækýrnar þola enga styggð)
breytti Tranquilino um stefnu. Það var að sjá á
honum, að hann þættist vita hvar dýrið kæmi næst
upp. Þegar kúnni skaut upp næst, í þetta skifti alveg
rétt við bátinn, var Tranquilino alveg tilbúinn. An
þess að losa um grip sitt á pípunni, lyfti hann skutl-
inum með hinni hendinni og henti án þess að hika.
Skotið hitti beint í mark og kýrin tók viðbragð með
því að slá til sporðinum.
Skaftinu af hinum göddótta skutli skaut upp á
yfirborðið, keflið með línunni flaut og hringsnérist
í boðaföllunum. Tranqulino innbyrti keflið, og setti
línuna fasta og rak upp siguróp. Gríðarmikið öskur
eins og í særðu nauti, vakti athyggli fylgdarmanna
Tranquilinosar og komu þeir skundandi í stórum
eintrjáningi.
heildar, er með skipin hafa farið, til að ekki skyl^u
sömu gallarnir endurtakast.
Þó að skipin séu glæsileg, miðuð við það sem
við höfum áður átt að venjast, þá fer það ekki franv
hjá vönum sjómönnum, að margt er þar öðruvísi eu
ætti að vera. Skipin eru byggð í fimm skipasmíða'
stöðvum, gufutogararnir í fjórum, en dieseltogararnif
þeirri fimmtu. Þau eru því misjöfn hvað útlit, frágang
og gæði snertir og hafa líka fengið misjafna doma
t. d. sem sjóskip allt frá því að vera ágæt og niður *
mjög léleg.
Innréttingarviðurinn í skipunum er misjafn að g^'
um og yfirleitt eða alstaðar svo þunnur að hann elU'
angrar illa kulda frá skipssúðinni, eru því íbúðir kald'
ar, svo að i frostum er varla hægt að halda þeim þa^
heitum, að nægi með þeim tækjum sem fyrir eru.
Vatns- og sjótankar eru á hvalbak fyrir miðstöð og
Öðrum skutli var skotið í dýrið, veiðimennirmr
færðu sig yfir í stærri bátinn, og sækýrin dró ein-
trjáninginn hratt eftir sléttu vatninu.
Sumir veiðimennirnir strituðust við að reyna a^
ná einhverju inn af línunni, meðan aðrir börðu með
bareflum í sækúna í hvert skipti sem þeir komu þvl
við. I níu klukkustundir stóð bardaginn, fram °S
aftur um víkina í steikjandi sólarhita, þangað ^
loksins tókst að koma sækúnni upp í fjöruna, þar
sem þeir gátu dregið hana á land með hjá.lp ákafra
íbúa á staðnum.
. /
Nýtt kjöt fá íbúarnir við Izabal vatnið ekki a
hverjum degi og á sækúnum segja þeir að sé þrenns
konar kjöt. Sumt er eins og nautakjöt, nokkuð eiriS
og kálfakjöt og annað eins og skjaldböku kjöt, þa^
var því mikið tilhlökkunarefni fyrir þá, að getaþarna
fengið nægju sína af þessu ágæta kjöti.
Ég og fylgdarmaður minn stoppuðum ekki til a^
éta sækúakjöt, en tókum með okkur dálítið stykk1
af hinni heljarþykku húð af dýrinu.
38 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ