Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Síða 61

Stærsta málið
Hingað til hefur verið litið á landhelgisgæzlu sem
yernd fyrir vélbátaflotann, og einkum smærri skipin
1 þeim flokki. Nú er svo komið, að landhelgisgæzla
°g aukning landhelginnar er nauðsynlegt til vernd-
ar og viðhalds nytjafiskum þeim, sem útgerðin stærri
°g smærri byggir á. Aukning landhelginnar og
vernd hennar er því tvímælalaust stærsta mál sjó-
^annastéttarinnar og þjóðarinnar í heild, og sam-
Clginlegt hagsmunamál fyrir alla.
Oh leitar hugurinn til þeirra, sem starfa á hafinu,
°g ekki sízt til fiskimannanna, sem vinna að því, að
^raga sem stærstan skerf í hið sameiginlega bú þjóð-
arinnar.
Margar raddir 'heyrast líka um hið þýðingarmikla
^intverk sjómannastéttarinnar okkar, og að sjálfsögðu
^ru slíkar raddir flestar og háværastar á sjálfan Sjó-
^annadaginn. Daginn, sem sérstaklega er helgaður
s]omönnunum, og sem þeir eiga með öllum rétti.
^ þessum heiðursdegi sjómannastéttarinnar gnæfa
að sjálfsögðu hæst þau málin, sem eru grundvöllur
[yrir framtíðarstarfrækslu og velgengni þessarar þýð-
llrgarmiklu atvinnugreinar, sem allt til þessa hefur
Urn langt skeið borið uppi þjóðarbúið að langmestu
kyti.
Það er lýðum ljóst, að undanfarið hefur verið rekin
stórfelld rányrkja í íslenzkum fiskiveiðum, og auð-
Vltað ekki síður í fiskiveiðum útlendinga hér við
tand. Og nú þegar er svo komið, að innlendir og er-
j&ndir sérfræðingar á þessu sviði telja nauðsyn til
era að auka stórlega vernd hins uppvaxandi ung-
viðis í þorskaheiminum. Sú krafa hefur og verið
■endurtekin af sjómannastéttinni og öllum almenn-
j^gij að landhelgisgæzlan væri efld, landhelgin auk-
10 °g uppeldisstöðvar nytjafiska friðaðaðr að meira
cða minna leyti.
Friðun Faxaflóa fyrir togveiðum hefur undanfarin
ar verið á dagskrá þings og þjóðar, og hefur einnig
verið rædd oftlega á alþjóðlegum fiskimálaráðstefn-
um og fengið þar almennt betri viðtökur en við mátti
oúast.
■^arattan fyrir friðun Faxaflóa var öfluglega rekin
sjómannastéttinni og útvegsmönnum í fyrstu. Síð-
ari árin hefur aftur á móti verið hljóðara af þeirra
^álfu um þetta sfórmál. Svo má þó ekki vera. Bar-
atta þeirra, sem þetta mál snertir mest, þarf að hefjast
að nýju og rekast með þeim krafti og þrautseigju,
að málið nái fram að ganga. Með því leggjum við
sameiginlega hð átaki til þýðingarmikils sigurs fyrir
íslenzka útgerð. Sigurs, sem getur haft úrslitaþýðingu
um framtíð útgerðarinnar, ekki eingöngu við Faxa-
flóa, heldur og víðs vegar við strendur landsins okkar.
Þessar línur mínar til Sjómannadagsblaðsins eru
ritaðar í flýti, svo ég hef nú ekki tækifæri til þess
að ræða landhelgismálið svo ýtarlega, sem þörf væri.
Eg v.il hér aðeins undirstrika þá staðreynd, að aukin
landhelgisgæzla, aukning landhelginnar og friðun
uppeldisstöðva nytjafiska er knýjandi nauðsyn vegna
nútíðar og framtíðar. Landhelgismálið, þar á ég við
alla áðurnefnda þætti þess, er stærsta þjóðmál okkar
Islendinga, en um fá mál hefur verið hljóðara, a. m.
k. af hendi þings og stjórnar. Það er því nauðsynlegt,
að félagssamtök sjómanna og útgerðarmanna fylgi
þessu þýðingarmikla máli sem fastast eftir. Ef halda
á áfram hlífðarlausri rányrkju í fiskiveiðum okkar,
svo að segja upp í landsteina og inn í flesta firði af
sívaxandi innlendum og erlendum veiðiflotum, fer
vart hjá því, að svo fljótlega gangi á fiskistofninn, að
íslenzk útgerð hljóti að dragast saman, í stað þess
eðlilega að aukast samkvæmt þörfum þjóðarinnar á
hverjum tíma.
Því er oft skotið fram í þessu máli, að við getum
sjálfir lítið aðhafzt nema með samþykki og samráði
við erlendar þjóðir, einkum Breta, sem eigi hér mik-
illa hagsmuna að gæta. Eg held að þetta hljóti að
vera misskilningur, a. m. k. að mestu leyti. Sameigin-
legir hagsmunir okkar Islendinga hljóta að gilda
meira í þessu máli en hagnaðarvonir annarra. A það
má og minnast, að fá eða engin lönd munu jafn opin
fyrir fiskiveiðar útlendinga eins og Island. Þetta nær
bæði til hafsins við strendur landsins og hafna þess.
Slík löggjöf gat verið háskalítil þegar hún var sett,
en reynsla undanfarinna ára hefur sýnt og sannað,
að hún er það ekki lengur.
Erlendar þjóðir, sem reka fiskiveiðar við strendur
Islands, og sem hafa stórfelldar tálmanir heima hjá
sér gagnvart fiskiveiðum útlendinga, geta ekki til
þess ætlazt, að þær séu hér í hvívetna jafn réttháar
og landsmenn sjálfir.
Sjómannadagurinn er okkar baráttudagur og fvrst
og fremst sameiginlegra grundvallarmála, sem hafa
úrslitaþýðingu fyrir nútíð og framtíð. Landhelgis-
málið er mál dagsins í dag og framtíðarinnar. Það
kallar á sjómenn og útgerðarmenn til sameingin-
legrar baráttu fyrir framgangi þess.
Arngr. Fr. Bjarnason.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 41