Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Qupperneq 15

um af eigin hundaþúfu. Því miður hafa
margir alþingismenn fallið á þvi prófinu
að telaj að betra sé að vera þekktur en að
leita sér þekkingar. Þetta hefursvo oft þær
afleiðingar að í stað þess að ná þeim ár-
angri í ákvarðanatöku og framkvæmdum
,sem stefnt hefur verið að, fá menn afleið-
ingarsem illterað ráða bótá, þvíhverjum
þykir sinn fugl fagur, sérstaklega ef þeir
hafa sjálfir stoppað hann upp.
Réttmæta gagnrýni er í raun skylt að
koma fram með og er það m.a. eitt hlut-
verka stjórnarandstöðu á hverjum tima.
Slíkri gagnrýni má svara í sölum Alþingis.
Fáir liggja betur við höggi ódrengilegr-
ar og ómaklegrar gagnrýni en þingmenn
enda oft útilokað fyrir þá að svara vegna
stöðu sinnar og starfs. Annað verður alls
ekki látið undir mæliker svo sem um af-
köst og vinnuálag, að ekki sé talað um
laun og má i því sambandi minnast orða
eins fréttamanns sjónvarps í blaðaviðtali
fyrir nokkrum vikum sem kvað þau
hlægileg miðuð við sín.
Þetta stafar einfaldlega af skorti á
skilningi og þekkingu á hlutverki og til-
gangi löggjafarþingsins.
Sú spurning hlýtur að koma upp í huga
ntanna hvort gagnrýni á Alþingi og störf
þess á síðasta áratug sé nýtt fyrirbrigði,
eða hafi þekkst áður.
Allir sem hafa lesið, fylgst með og tekið
þátt í íslenskri stjórnmálasögu vita að slíkt
hefur verið til staðar gegnum tíðina, svo
spurningin verður að beinast að allra síð-
ustu árum.
Það eru ekki margir sem nú sitja á Al-
þingi í dag sem hafa setið þar lengur en sá
sem þetta ritar. Ég fullyrði að þgm. í dag
eru ekki verri þingmenn en þeir sem þar
sátu fyrir t.d. 20 árum og margir yngri
þingmanna eru afbragðs starfsmenn og
þarf enginn að kvarta yfir þeirra störfum.
Ef ég ætti að svara af bragði í hverju
munurinn væri fólginn á þgm. í dag og þá,
yrði svar mitt, að í dag væru þeir jafn-
hæfari til starfins.
I þá daga voru fleiri afburðamenn en nú
er, sterkir einstaklingar, skilningsgóðir á
mannleg vandamál, með mikla yfirsýn og
þekkingu. búnir mannviti. Þeir virtust
þurfa færri orð en menn dagsins í dag til
að rökstyðja sínar skoðanir og hrífa aðra
með sér t.d. sína meðþingsmenn.
Sauðþrár sérhyggjumaður fellur ekki
undir það sem ég kalla sterkan einstakling
nteðal stjórnmálamanna.
III
Vafalaust hefur nýtt fyrirkomulag
margra flokka á vali frambjóðenda til
þingkosninga haft mikil áhrif á störf Al-
þingis, ekki síður en þingmennina sjálfa
og þá sem að baki þeim eiga- og þurfa að
standa. Hið mikla kapp sem hleypur í
marga þegar prófkjör nálgast fylgir oft
vægðarlaus og ódrengileg gagnrýni jafn-
vel nið og rógur á þing og þingmenn. Eitt
og annað sem þá er sagt situr eftir i hugum
manna, en þeir sem beitt hafa slíkuni
vopnum og taka sæti á Alþingi hafa
fundið óþyrmilega fyrir því, að þegar þeir
sjálfir taka sæti í heita pottinum eru þeir
búnir að kynda svo undir að sjálfa svíður.
Áberandi ástæða þess að virðingu Al-
þingis hefur sett niður er sú markvissa
aðgerð óprúttinna valdastreitumanna að
flytja vald frá Alþingi til einstakra ráðu-
neyta og stofnana. þar sem lýðræðisleg
gagnrýni er illframkvæmanleg fyrr en
löngu eftir að misvitrar ákvarðanir hafa
verið teknar og afleiðingar blasa við.
Þessu fylgir oft hjá hinunt yngri mönn-
um virðingarleysi fyrir hefðum þingsins,
jafnvel fyrir þingsköpunum sjálfum.
En eru þingmenn einsdæmi meðal
þjóðarinnar ef hluti framkominnar gagn-
rýni er tekin til greina? H vernig fer ef þeir
sem þetta lesa líta í eigin barm og í næsta
hring, á sinn vinnustað, til sinnarstéttarog
í sína atvinnugrein? Er allt með felldu
þar? Er náungakærleikurinn til staðar,
fórnfýsi og sjálfsafneitun, vinnusemi,
húsbóndahollusta og trúmennska, eða er
það aðeins í stjórnmálamenn sem alla
þessa eiginleika vantar?
Ef við förum smá ferð í huganum um
þjóðfélagið má m.a. sjá þetta:
Á launamarkaðinum virðist sú stað-
reynd vera nokkuð ljós, að þeir sem hærra
Sjómannadagsráð undirskrifar samninga um 2. áfanga Hrafnistu í Hafnarfirði ásamt verktökum og hönnuðum vcrksins.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 11