Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Qupperneq 54

en 1947 varð Jóhann skipstjóri á
nýjum Geir, nýsköpunartogara og
var með hann þar til 1957, og
hafði þá verið 33 ár hjá sama út-
gerðarfélagi, Hrönn h.f., sem Þor-
geir Pálsson var framkvæmdar-
stjóri fyrir lengst af, en hin síðustu
ár Aðalsteinn Pálsson. Á árunum
1957—61 leysti Jóhann ýmsa tog-
araskipstjóra af á sumrum, mest á
Geir og Aski, en síðasta túrinn
sinn til sjós fór Jóhann sem skip-
stjóri á togaranum Fylki seinni
part sumars 1961.
Þegar Jóhann hætti fastri skip-
stjórn 1957 stundaði hann kennslu
í verklegri sjóvinnu við Stýri-
mannaskólann á vetrum þar til
1965, en eftir það var hann við
prófstörf á vorum við skólann allt
þar til 1971, þá 82ja ára.
Jóhann Stefánsson býr nú á
heimili sonar síns, Jóns K. Jó-
hannssonar, læknis og hefur hægt
um sig, en það gera nú fleiri á tí-
unda áratugnum. Hann er em,
Jóhann, miðað við aldur, hefur
ferlivist og kollurinn í lagi en fæt-
umir í ólagi, eins og títt er um
aldraða sjómenn. Þeir halda full-
um skýrleika langa elli, en verða
margir snemma fótfúnir.
Heilinn hefur sem sé fengið nóg
súrefni, í vindbelgingnum á Is-
landsmiðum, en fætumir aftur-
ámóti fengið of mikla bleytu og of
langar stöður.
Jóhann Stefánsson er maður
ekki flasgefinn né margmáll. Þeg-
ar tekinn var saman pistill fyrir
Sjómannadagsblaðið, var honum
ekki um það gefið, að neitt væri
haft eftir honum, sem sært gæti
einhvern eða orkaði tvímælis.
Hann sagði:
„Auðvitað gæti ég sagt marga
söguna og sumar ævintýralegar af
sextíu ára sjómannsferli, en það er
nú svo um sögumar af sjónum, að
það er vandfarið með þær margar,
ef þær eiga ekki að vekja upp
harma eða meiða einhvem. Það er
bezt fyrir okkur gömlu karlana að
taka þær margar með okkur í
gröfina.“
Tvær sögur fékk Sjómanna-
dagsblaðið þó hjá Jóhanni til
birtingar og lýsa þær báðar þeim
erfiðleikum, sem skútumenn áttu
við að glíma. Ef mann tók út í
vondu veðri og hann bar frá skip-
inu var borin von að komast að
honum á seglum, og yrðu skipin
fyrir brotsjóum vildi margt bila í
seglabúnaðinum og tréverkið
sópast ofan af þeim.
Jóhann var á skútu frá Siglu-
firði, þegar það slys varð, sem
hann hér lýsir.
„Við vorum að krusa okkur
uppá Aðalvíkina í austan roki og
höfðum haft uppi rokklýfinn,
Símon kjapt, svo nefndan oft, en
það var lítill framdráttur með
honum, svo að það var gripið til
þess að heisa milliklýfinn, en á
skútunum voru gerðimar þrjár af
48 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ