Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Síða 73

1898 í Kaupamannahöfn. í
barnaskóla var Aage í sérstöku
uppáhaldi hjá teiknikennara sín-
um; svo snemma hafa komið í ljós
hans listrænu hæfileikar. Um
fermingu sendu foreldrar Aage
hann í læri í Konunglegu postu-
línsverksmiðjuna og var hann þar í
5 ár. Aage segir að kaupið hafi
verið lítið og erfitt hafi verið að
þrauka þennan tíma. Það var þó
bót í máli að verksmiðjan borgaði
teiknitíma sem hann stundaði á
kvöldin. Þar lærði hann m.a. flat-
armálsteikningu, perspektiv- og
fríhandarteikningu. Síðan lá leið
Aage í Listaakademiuna i Kaup-
mannahöfn. Lagði hann þar stund
á höggmyndalist í 5 ár.
Aage hefur á löngum lista-
mannsferli sínum, haldið og tekið
þátt í ótal sýningum, og unnið til
fjölda viðurkenninga og verð-
launa sem of langt mál yrði hér
upp að telja. Listaverk eftir Aage
er að finna á ýmsum stöðum á
Norðurlöndum og víðar um Evr-
ópu, bæði innan dyra og utan. Hér
á landi eru nokkrar brjóstmyndir
eftir Aage; Tvær þeirra eru í
Heilsuvemdarstöðinni í Reykja-
vík, önnur af Sigurði Magnússyni,
lækni og prófessor, en hin af
Magnúsi Péturssyni, bæjarlækni.
Af fleira þjóðkunnu fólki sem
Aage gerði brjóstmyndir, má
nefna: Dr. Ólaf Daníelsson,
Steingrím Jónsson, rafm.stj.,
Önnu Pjeturs, Sigurð Guðmunds-
son, arkitekt og Ásmund Sveins-
son, myndhöggvara og er hún nú á
Þjóðminjasafninu. Þá gerði Aage
líkan af Reykjavík frá 1787 og var
það sýnt á 175 ára afmælishátíð
Reykjavíkur. í framhaldi af því
teiknaði hann bæinn á ýmsum
tímabilum. Hefur verið sagt um
þessar myndir að þær séu eitt
merkasta framlag til sögu Reykja-
víkur í myndrænum búningi.
Árið 1920 giftist Aage Ástu Ás-
mundsdóttur frá Stóra-Seli í
Reykjavík og bjuggu þau í Dan-
mörku. Þau eignuðust einn son,
Baldur, sem er listmálari í
Reykjavík. Konu sína missti Aage
árið 1940. Hér á landi var Aage
búsettur á árunum 1946—52 og
alfarið frá 1960. Á þessum árum
kenndi hann við Myndlista- og
handíðaskólann, eða til ársins
1968, en þó eingöngu á kvöldin því
dagana notaði hann til að vinna að
eigin verkum.
Hér hef ég aðeins nefnt fátt eitt
af fróðlegum og farsælum æfi- og
listamannsferli vinar míns Aage
Nilsen — Edwin sem var fæddur
Dani en er nú orðinn íslending-
ur. Við Eskfirðingar eigum Aage
ómældar þakkir að gjalda fyrir
óbrotgjaman minnisvarða sem
hann hefur gert fyrir okkur. Hafi
hann hjartans þökk fyrir einstak-
lega gott og eftirminnilegt sam-
starf.
Að endingu: Það er trú mín og
von að þessi minnisvarði megi um
langan aldur standa til minningar
um þá mörgu og mætu sjómenn
sem horfið hafa í hafið. Jafnframt
að hann megi minna starfandi
sjómenn á öllum tímum á trausta
handleiðslu Guðs og þá ábyrgð
sem þeir bera, bæði gagnvart
sjálfum sér og öðrum.
Hilmar F. Thorarensen.
Sjómannaminni
Heill þér djarfhuga sveit,
svíf á bládjúpin breið,
þegar báran er hvít eins og fönn.
Ykkar hamingjuleit
út á hafnornaleið
verði herjendum gullnáma sönn.
Fram með hjarta og hug
yfir hafdjúpin blá,
þó að hreyki sér aldanna skaut.
Því að sjómanna dug
mun hin Ijósklœdda lá
gulli launa við endaða þraut.
Sýnið karlmennskudáð
svo um komandi ár
lofi kjark ykkar niðjanna fjöld.
Krýni líknstöfum náð
hans, er læknar öll sár
ykkar Ijómandi framtíðarskjöld.
Guðrún Magnúsdóttir.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 67