Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Síða 84

Því fjær sem hver einn ættjörð
er,
því ástríkara í huga ber,
hann æ sitt ættarland.
íslenska þjóðin hefur lýst yfir
ævarandi hlutleysi sínu við aðrar
þjóðir, enda er hér enginn vopna-
burður, herafli né herskip, en því
megum við aldrei gleyma íslend-
ingar að okkur er lífsnauðsyn að
halda velgerða samninga og vin-
áttusambandi við allar þjóðir, á
því getur oltið frelsi og fullveldi
þjóðarinnar. Sennilega bíða oss
margir sigrar og þá jafnframt
ósigrar, en hvemig framtíðin mun
reynast er oss öllum hulið. Leggj-
um krafta vora fram til þess að
hefja þjóð vora í sólarátt og segj-
um með þjóðskáldinu:
Græðum saman mein og mein
metumst ei við grannann,
fellum saman stein við stein,
styðjum hverjir annan,
plöntum, vökvum rein við rein,
ræktin skapar framann.
Hvað má höndin ein og ein,
allir leggi saman.
Þetta sé kjörorð vort á komandi
sumri og í framtíðinni. Já minn-
umst þess að hver þjóð sem í
gæfu og gengi vill búa á Guð sinn
og land sitt skal trúa. Það er þessi
lífsstefna sem hafið hefur þjóðina
upp í gegnum rót aldanna og hún
mun ennþá verða farsælust í
framtíðinni og í því trausti er oss
óhætt að halda vegferðinni áfram
á hinu nýbyijaða sumri.
Það er eðlilegt að vér horfum
með nokkrum kvíða til framtíðar-
innar. Því hlutur smáþjóðanna er
oft herfilega fyrir borð borinn eins
og vér höfum glögglega séð, af
viðkvæðum síðari tíma. Ófriðar-
blika er í lofti og veður öll válynd.
Það er því lífsnauðsyn að vér
stöndum saman um þau mörgu
verkefni er þurfa úrlausnar við.
Oss vanhagar um svo margt, sam-
takavilji getur svo miklu til vegar
komið. Hugleiðum það á þessum
alvörutímum. Og þó oss finnist
dimmt og dapurlegt víða í heim-
inum nú, þá skulum vér treysta
því að aftur muni birta.
Reynum að sigrast á erfiðleik-
unum og það getum vér, ef vér
erum nógu samtaka og brestur
eigi þrek og þor. Treystum því að
öll él birti upp um síðir. Stöndum
fast saman um þau mál, sem oss
eru hjartfólgnust og sem vér vitum
að landi og lýð er fyrir bestu. Því:
Líkt og allar landsins ár
leið til sjávar þreyta,
eins skal fólksins hugur hár
hafnar sömu leita.
Höfnin sú er sómi vor,
sögufoldin bjarta.
Lifni vilji, vit og þor,
vaxi trú hvers hjarta.
Að svo mæltu vil ég biðja alla
viðstadda að hrópa ferfalt húrra
fyrir fóstuijörð vorri.
Blessist og blómgist Island
J ----
Kominn að landi
Er geislamir sindra á sænum
þú siglir heim í vorljúfa blænum.
Ó þú, sem af hjarta ég þrái,
ó þú, sem ég elska mest og dái.
Hvenær kemur pabbi, mamma mín
margoft spyrja litlu börnin þín.
Við sjáum þig sífellt í anda
á súðinni hugprúðan standa.
Nú loks ertu kominn að landi
og líf þitt er frelsað frá grandi.
Frá stórsjó og svalviðrum snúinn
og sorg mín er á burtu flúin.
Sjómanns konan sjaldan sefur rótt
situr ein og vakir marga nótt.
Hún biður, hún biður af hjarta
að burtu hverfi vetrarmyrkrið svarta.
í kvöld þegar klukkumar hringja
í kvöld við skulum dansa og syngja.
Og kvíða ekki kvöl eða grandi
því kominn ertu vinur minn að landi.
Allir eiga ljúfan œskudraum
ár þó líði hratt í tímans straum.
Ég kvíði ekki kvöl eða grandi
því kominn ertu vinur minn að landi
\
78 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ