Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Qupperneq 86

Minning
Tómas
Sigvaldason
loítskeytamadur
Þann 11. dag júnímánaðar 1980 lést hér í
Reykjavík Tómas Sigvaldason loftskeyta-
maður. Tómas var fæddur í Reykjavík 26.
desember 1907. Foreldrar hans voru Ingi-
leif Tómasdóttirættuð frá Seli íGrímsnesi
og Sigvaldi Jónsson verkamaður og sjó-
maður ættaður úr Skagafjarðarsýslu.
Tómas lauk barnaskólaprófi frá Mið-
bæjarskólanum í Reykjavík og loft-
skeytaprófi lauk hann vorið 1926. Hann
stundaði á unglingsárum verkamanna-
vinnu og sjóróðra á opnum báturn þar til
hann fór í loftskeytaskólann haustið 1925.
Starfsferill hans sem loftskeytamanns
var á togurunum og lengst af á botnvörp-
ungnum Baldri eða um 10 ára skeið. Eftir
það stundaði hann vörubifreiðaakstur
með eigin bifreið hér í Reykjavík meðan
að heilsa hans leyfði til dauðadags.
Tómas heitinn var mikill starfsmaður
í félagsmálum. Hann var einn þessara
góðu félaga í Félagi ísl. loftskeytamanna,
sem alltaf var boðinn og búinn til starfa
fyrir það og alltaf jafn áhugasamur um
vöxt og viðgang félagsins. Öllum hér er
kunnugt um forgang og forystu félags-
manna í Félagi ísl. loftskeytamanna fyrir
tilurð og stofnun Sjómannadagsins. Þótt
Henrý Hálfdánarson beri þar höfuð og
herðar yfir þá sem þar komu við sögu
hefði hann aldrei komist það sem hann
komst öðruvísi, en að hafa sér við hlið
trausta, ábyggilega og fórnfúsa félags-
menn. Einn þeirra var Tómas Sigvalda-
son. Hann var fulltrúi í Fulltrúaráði Sjó-
mannadagsins frá byrjun. Hann fylgdist
80 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
með félagsmálum í Loftskeytamannafé-
laginu þótt hann væri hætturá sjónum og
lagði þeim lið er hann gat. Tómas gegndi
margskonar trúnaðarstörfum fyrir Sjó-
mannadagssamtökin og vann þeim ótrú-
lega mikið.
Það mætti tíunda mörg mál, er Tómasi
voru kær, og ofarlega í huga. Má þar
nefna vinnu hans að styrktarsjóði vist-
manna á Hrafnistu og bamaheimilið í
Laugalandi í Holtum, sem síðar varð til
þess að við festum kaup á Hraunkoti í
Grímsnesi, sem vargæfuspor.
Tómas var samviskusamur fulltrúi í
sjómannadagsráði. Hann fylgidst vel með
öllum reikningum, hann lagði oft fram
spurningar sem ekki lágu á lausu að svara
vegna þess að hann skoðaði vel og
ígrundaði ákveðna liði. Annar þáttur í
okkar starfi í dag, sem hann átti ekki síst
þátt í að komst á, var að sá háttur var upp
tekinn að gefa ýtarlegar skriflegar árs-
skýrslur um störf stjórnarinnar. En Tómas
benti margoft, bæði í mín eyru persónu-
lega og á stjórnarfundum á mínu fyrsta
starfsári, á nauðsyn þess að alltaf lægi fyrir
fulltrúum góðar og ýtarlegar upplýsingar.
Fyrsta samstjómarár okkar var t.d. gíf-
urlega rnikil vinna unnin af stjórn þessara
samtaka. Þá voru haldnir fleiri tugir
funda, bókaðra stjórnarfunda og óbók-
aðra. Við hittumst til að ræða vandamálin,
og það var utan vinnutíma sem þessir
fundir voru haldnir. Það voru mörg
kvöldin sem við sátum hér frameftir.
Meðan við vorum að leita að leiðum til

þess að rétta við efnahag heimilisins og
ráða bót á ýmsum stjórnunarlegum
vandamálum sem hér blöstu við. Þetta
tókst, og ég þakka það ekki eingöngu
þeim mönnum, sem hafa setið með mér í
stjóm síðan, heldur einnig Tómasi Sig-
valdasyni, sem lagði sig alltaf allan fram
við að finna lausn á vandamálum.
Tómas lifði það ekki að verða heiðraður
á Sjómannadaginn fyrir sín ágætu störf í
þágu samtaka okkar— í þágu sjómanna-
stéttarinnar. Við munum minnast hans
sem mannsins sem alltaf var reiðubúinn til
þess að koma og leggja hönd á plóginn og
þegar á þurfti að halda í þágu starfa fyrir
okkar samtök og þau málefni sem þau
berjast fyrir.
Tómas var kvæntur Magneu Dagmar
Sigurðardóttur en hún er ein af þeim góðu
konum sem hefur starfað í Kvenfélaginu
Bylgjunni, félagi kvenna loftskeyta-
manna. Þau hjón eignuðust fjögur börn
sem eru: Halldóra Erla, húsmóðir, Sig-
urður loftskeytamaður, sem er fulltrúi hér
í Sjómannadagsráði, Inga Valdís, hús-
móðir og Magnea Dagmar, húsmóðir.
Um leið og við minnumst góðs drengs
og góðs félaga heitum við því að hans
minning meðal okkar muni lifa í verkum
hans, sem verður hans besti bautasteinn
og besta heiðrun.
Pétur Sigurðsson