Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Side 93

Þessa vísu orti Þorbjöm einn
vormorgun á Hrafnistu:
Röðull skundar skýja leið
skœr og undurfagur.
Yfir Sundin björt og breið
bendir mundu dagur.
Örðug leið er upp á loft
upp til hœrri sala.
Veldur því ég þegi oft
þegar aðrir tala.
Eflaust gjaldið illa greitt
eftir baldinn róður.
Hingað tjaldahœla reitt
hrjúfur aldin móður.
Þorbimi líkaði ekki dýnan í
kojunni sinni og sendi útgerðar-
manninum þessar vísur. Sagan
segir að ný dýna hafi strax verið
send Þorbimi og hún af beztu
gerð.
Læturðu skáld þitt liggja á hálmi
léleg er undirsœngin mín.
Sendu mér eina úr svampi, málmi,
sálin er viðkvœm hvað mun þín.
Gjúpar hreysti þótt greipar skálmi
görótt mér reynist brennivín
hér er mál af minni sœng
mötu og sálarhrafli
tveggja feta fram að vœng
fimm og hálft að gafli.
Hér með fylgir kveðja kœr
klénn er penni gripsins.
Mér í hálmi mínum nœr
mókar Þorbjörn skipsins.
Muntu styrkja mína bón
mitt bólvirki hressa.
Ég mun yrkja í öðrum tón
ef þú kyrkir þessa.
Skipsfélagi vakinn á landleið:
Rístu upp dáðadrengur
dotta ber ei þér
ligg þú ekki lengur
því lokadagur er.
Blítt er hafið breiða
bylgjan vaggar mér
Ijúft með rekka og reiða
rennur Júpiter.
Þessi vísa á sér þá sögu, að
Haukur Jónsson hafði sem ungur
lögfræðingur og þá starfandi í
lögreglurétti Reykjavíkur, dæmt
Þorbjöm fyrir ölvun á almanna-
færi. Mörgum árum seinna kom
Þorbjöm upp á skrifstofu Hauks
og fékk hann til að bragða á víni
úr vasapela, sem hann var með og
orti þá vísuna:
Um úlfinn og lambið ei er þvaður
eitthvað er til i masinu,
fyrst dómarinn og hinn dœmdi
maður
drekka úr sama glasinu.
Aðvörun:
Sjáir þú í sölum Finns
seinn með kaffiréttinn
brúnir síga bátsmannsins
ber að taka sprettinn.
Heftu klókur kjafta náð
kannske blókin hverfi
þjótir þú ei strax af stað
stutt mun drukkið erfi.
Slógað á halamiðum:
Dimmt er inn til dala
drifin snœvi fjöll
um yztu útneshala
Ægis rýkur mjöll
Djúpt á drafnarleiðum
dylja eljaköst
úr bylgjuskafli breiðum
brotin freyðir röst.
Einn í stormi stríðir
stáli búinn knör
hraustum mundum hlýðir
hefta skal ei för.
Grimmur norðan garður
gjálp við drang og sker
vor hlutur hvergi skarður
heill þér Júpiter.
Ort þegar mannavandræðin
voru sem mest á togaraflotanum:
Handtök lipurfundust fá
fleira í gripum sönnum
mér leizt svipur allur á
annar, skipi og mönnum.
Hjalti stýrimaður vakinn með
þessari vísu:
Sof ei lengur sólin vermir
sjórinn batnandi.
volgt er kaffið vaktin hermir
veður sjatnandi.
Hakkað ketið höfum etið
hlaðið net leyst úr róp.
oftast setið elskað fletið
iðkað leti köll og hróp.
Höfðingjar með hárfín tröf
sitja í háu sœti,
biskupinn og Björn frá Gröf
búa í Skólastrœti.
Ólafur Ófeigsson „shjanghaj-
aði“ Bjössa um borð í Júpiter.
Bauð honum uppí bíl í Hafnar-
strætinu og keyrði til Þorláks-
hafnar, en þangað hafði Júpiter
komið og vantaði menn. Bjössi var
orðinn lasinn í baki, þegar þetta
var, eins og vísurnar bera með sér.
Moð í soðið:
Lítill karl með létta tösku
landveg hélt í Þorláksver,
hálffullur með hálfa flösku
hafnaði á Júpiter.
I forum úti fengum ýsur
fleiri en nokkur talið gat.
A llar breskar skveraskvísur
skyldu fá á diskinn mat.
Stóð í fiski, sló fram vísum
snöfurlega heimti mat,
SJÓM ANN ADAG SBLAÐIÐ 87