Eimreiðin - 01.10.1933, Blaðsíða 81

eimreiðin
EFTIRKOST
431
Aðalgeir Árnason er staðinn á fætur. Og enn þá gengur
hann um gólf. Það er eitthvað að brá af honum. Hann er
ehki jafn ofurseldur þessari martröð. En hann getur samt
e^ki enn slitið hugann frá efninu. Og nú er stúdentinn bú-
lnn að opinbera, ekki samt með Ingu. Hann sá trúlofun þá
b'rta blöðunum í ágúst. Ojá, það er víst nóg kvenfólk í
^eykjavík, ætli það ekki!
Um Ingu vissi Aðalgeir ekkert. Hann gat ekki spurt neinn
^ann eftir Ingu. Ó, hvað það getur verið ömurlegt að vera
Syona einn, alt af svona aleinn.
Vitleysa. Hann stappar niður fæti til áréttingar. Hann er
e^ki lengur einn. Hann er farinn að sælda saman við menn,
a'lskonar menn. Nú er hann loksins farinn að læra að lifa.
^onum flýgur Magga í hug. Déskoti er Haraldur annars
naskur. Hvernig veit hann að það er Magga, sem honum
ofurlítið á þessa dagana? Ein ,í dag, önnur á morgun.
etta er bara byrjun. Hann er að verða kærulaus um alt.
7ann er að verða rótarlaus maður. Þetta er annars auma
úm. Hú er hann farinn að drekka. En það er nú ekkert.
r*ann er byrjaður að bralla sitt af hverju annað. Æsandi og
rVltar tilhneigingar eru farnar að ná á honum haldi. Hann
er orðinn óðfús að prófa alla mögulega hluti.
Áðalgeir tekur frakkann sinn og fer ofan. Hvaða vit er í
a l'9sia hér, í stað þess að lifa og leika sér á meðan líft
erl> Oöturnar eru ískaldar eins og jökull. Og renningurinn
^fsnýst í húsasundunum. Strætin eru mannlaus. Hann mætir
araldi á heimleið í gistihúsið.
^ *Haraldurc, segir hann, »Haraldur Egils! Nú förum við í
‘o- Beina leið, Haraldur minn, fljótur nú. Klukkan er að
Verða hálfc.
Haraldur vill helzt ekki fara, en fer þó.
a*unnn er nærri fullur, stór salur með allslausum trébekkj-
Áðalgeir kaupir ávísun á sæti nálægt bekkjarenda innan-
þ. v,ð miðjan sal, vinstra megin. Næsti bekkur fyrir aftan
»p-Var ^uHsetinn, nema tvö sæti á endanum bak við þá.
^ontuð sæti handa einu pari«, hugsar Aðalgeir og gleymir
um leið. Ljósin eru slökt. Upp á vegginn kemur iðandi
Sna> prentuð með feitu Ijósi í skuggann á tjölduðu þilinu.