Eimreiðin - 01.10.1933, Síða 95

eimreiðin
Að Nausti.
Nú er Naust í eyði.
Nú er horfin veiði
af miðunum fyrir framan.
Forðum þótti gaman
flata fiska’ að draga
fram af Þönglaskaga.
Bóndi bió að Nausti,
bæði að vori og hausti
hrjóstrugt var þar heldur,
hraun og sandur veldur.
Hentast þótti’ að hafa
einn hest — og tvær á klafa.
Létt og lítil slægja,
langt til næstu bæja,
en sauðfjárbeit því betri,
ei brást á hörðum vetri,
auð var alt af fjara
og alveg full af þara.
Bóndi bjó að Nausti,
bæði að vori og hausti
bylgju braut á skeri,
björg ei þraut í veri.
Bátinn bar frá landi.
Börnin léku í sandi.
Hundur hrafna elti.
hljóp og stökk og gelti.
Bóndi báti lenti,
brátt upp veiði henti,
hóf svo skip á hlunnum,
hvalbeinsflögum þunnum.
Kona kom frá bænum,
með krakka nið’r að sænum,
sótti sér þar fiskinn
að sjóða og færa á diskinn.
Bóndi bjó að Nausti,
bæði að vori og hausti
svignuðu rár hjá sænum
suður og nið’r af bænum
undir fiskiföngum.
Fullur hjallur löngum.
Börnin uxu óðum,
°9 á þessum slóðum
a't of afskekt þótti.
Og er fram í sótti,
bræður burtu fóru,
burt á skipin stóru,
þau, sem vélaveldi,
viti, stáli og eldi
etja Ægi móti
í öllu veðraróti.
Systur seinna fóru,
sóttu í þorpin stóru.
Þar eru húsin hærri,
himinn blárri og stærri,
meiri möguleikar,
meyjar hvergi smeikar,
og karlmenn þeir, sem kunna
konum heitt að unna,
með gull og græna skóga,
gleði og skemtun nóga.
Bóndi bjó að Nausti,
bar á einu hausti
bein sín — inni í bænum.
Bárust hljóð frá sænum.
Gall í fuglageri,
gnægð í hverju skeri,
bylgju braut á sandi,
bátur stóð á landi.
Og að öðru hausti
enginn bjó að Nausti,
en aftur alla daga
út af Þönglaskaga
sáust suður um voga
svartir knerrir toga,
einir af þeim stóru,
er á þeir bræður fóru.
Hallaði síðla hausti,
heim ég kom að Nausti,
horfði á rústir hljóður
og hélaðan jarðargróður.
Hallar síðla hausti,
held ég burt frá Nausti,
hangir þoka í hlíðum,
hrafnar fljúga tíðum
eitthvað út með landi.
Ýfist brim á sandi.
Yfir sílum sjávar
svífa hvítir máfar.
Víða er horfin veiði,
víða’ eru býli í eyði —.
Döðvar frá Hnífsdal.