Eimreiðin - 01.04.1938, Blaðsíða 25

Eiiiheiðin
^röndalsminning.
Eftir Huldu.
„Vif> krjúpum ekki að leiði lágu,
þvi listin á sér paraclís.
Nú streyma Gröndals hljómar liáu
af hafi þvi, sem aldrei frýs.
Hvern snilling þangað baninn her,
sein Bjarni og Jónas kominn er.“
I>. E.
^J1® ^efur verið sagt, að ljúfustu störfin séu löngum erfið-
il s|urfin. Þetta reyni ég nú. Það er örðugt að minnast mik-
Uiikl
;uida í stuttu máli svo að gagni komi. Því örðugra sem hin
Uiin ' Sa^’ G1 nilIinasf skal, er margþættari. — Alt er snertir
j^j ln§u míns blessaða skálds og látna vinar, Benedikts Svein-
jjje ais°nar Gröndals, er mér hugumkært. Ég vildi vera þess
er f-nU® niinnast hans á öllum sviðum. Vildi eiga það blys,
Vej^S 1 heim af heimi — því að heimar hans voru margir. Vildi
ltl r um að skrifa sérstaklega um hinn norræna ritskýr-
^rs ^ðanda Hómers,-útgefanda Gefnar, höfund Ragnarökk-
^i'in ' ^ •*ars*°®arorustu og annara skáldverka — um vísinda-
aði 1111111 °8 náttúrufræðinginn, er ritaði kenslubækur og teikn-
jaj ® a ^slands og sævargróðurinn umhverfis strendur þess,
En i,1 amt ^)V1 kafa sjúlfur eftir hverri plöntu og kóralblómi.
ei ekki fær um að rita um vísindi í nokkurri grein. Get
er s£P ’ með lotningu í huga, nefnt hinar þykku og stóru bækur,
kiekn með ktum íslenzka fugla og sævarplöntur. Þessar
hVerja f^yða nú Landsbókasafn íslands. Þar stendur neðan við
eiijj. lnyud tegundarnafn á ýmsum tungumálum, með hinni
verig nnilegu og fögru rithönd Gröndals. Ótaldar hafa þær
til laiJS^Un<^lrnar, sem fóru í þessi risaverk. Hér var ekki unnið
Uj> þUa’ keldur af ást á vísindum, list og náttúrunni sjálfri.
Ur 0g ’ kieru ungmenni íslenzkra sveita, komið til Reykjavík-
kans Qr-° lð söfnin, þá munið að spyrja um stóru bækurnar
°udals. Gleðjist, eins og börnin gleðjast, yfir hinum lit-
10