Eimreiðin - 01.04.1938, Blaðsíða 84

204
GLASIR

í garðinum hjá honum, því að þó að þær séu í öðru lífh Þa
deyja þær aftur. En þarna er dauðinn mjög á annan veg.
jiarna verða engar visnar og fúnar jurtaleifar. Þegar líður að
endalokum lífs jurtar þarna i garðinum, þá fer hún öll
grennast og þynnast unz þar kemur, að hún hverfur alt í einu.
en þar sem hún var, er um stund eins og reykjar- eða rj’kmóða-
Jurtin hefur aflíkamast, dematerialiserast, og líkamast óefað
aftur á einhverjum öðrum stað og þá líklega í fullkomnan
mynd. Sbr. þá breyting tegundanna, sem grasafræðingurm11
Hugo de Vries hefur nefnt mutation, skyndibreytingu. Og á til'
teknum stað í garðinum koma fram nýjar jurtir, sem garðyrkj11'
maðurinn getur svo sett niður þar sem honum þykir bezt við
eiga. Þarna er auðsjáanlega að ræða um líkaman (matcriaUsa'
tion) jurta, sem dáið hafa hér á jörðu. Og ef frásögnin heið>
verið nákvæmari, mundi sennilega hafa verið sagt frá því. a®
þarna á þessum endursköpunarstað jurtanna, er móða eða þoka
mjög lík þeirri, sem verður þar sem jurtirnar deyja og hverfa.
þó að röð viðburðanna sé öfug; á öðrum staðnum þýðir
an það, að jurtin er að ljúka lífi sínu á þeim stað, á hinum 1
hún er þar að endurskapast. í bók R. J. Lees, Through
Mists (Gegnum þoltuna) er sagt frá því hvernig þeir, sein dai
hafa, koma í „andaheiminum“, er Lees nefnir svo, fram 1,1
þokubelti. Er þetta mjög fróðlegt, því að þar virðist vera 11111
þesskonar þoku að ræða, sem sjá má á miðilfundum, þar scn
líkamningar verða. Er það hin furðulegasta sjón að sjá ‘
þokusúlu taka á sig mannsmynd eða verða að manni og n11 ‘
ilsvert, að fara að skilja samband slíkra viðburða, sem llC)
náttúrunni til, engu síður en frjóvgun og fæðing. Sbr. einnig 1>S
ingu Guðmundar Davíðssonar á jiví, hvernig hinn framliðni ken ^
ur fyrst fram í sínum nýju heimkynnum eins og þokustólp1- ®
lief nokkuð víða leitast við að vekja eftirtekt á hinni stóif10
legu hók Guðmundar Davíðssonar „íslendingabygð á oðr>11^
lmetti“, og nú seinast í grein í Light 12. maí s.l. Séð hef °
þess getið í framlífslýsingum, að í hinum góðu stöðui11
ekkert rusl, engin óhreinindi eða ryk, en hvergi hef eS '
þetta skýrt. En skýringin er vafalaust sú, að 1 s
stöðum örefnist (dematerialiserast) það, sem hér a J ^
mundi verða að rusli og óhreinindum. Er alt þetta b>