Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 40

Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 40
112 STRAUMAR ISLANDS EIMHEIÐIN það vantað, að þessi eignarmeðvitund hafi sífellt verið særð og ærð upp af látlausum veiðiránum útlendinga í almenningi hið ytra. Hafsvæðið í grennd við ísland var numið fyrir öndverðu og sett undir sameiginlegan eignarrétt allra landsmanna. Er sízt vant sannana fyrir þessu. Þá vantar heldur ekki óhrekjanlegar sannanir fyrir því, að þetta hafsvæði hafi um allar aldir verið landsalmenningur, sameign allra landsmanna, og er það enn, — öldungis óbreytt enn í dag. Hinir greinilegu lagastafir fyrir þessu og aðrar órengjanlegar heimildir skulu þó ekki raktar hér, að sinni, og þessi hlið málsins ekki frekar rædd hér. Aðeins skal lesandinn beðinn að gera sér ljósan muninn á yfirráðaréttinum, sem felst í hugtakinu straumum íslands, og hinum einkaréttai'- lega eignarrétti allra landsmanna, er felst í hugtakinu „almenn- ingur hiÖ ytra“. En andlag þessa eignarréttar í „almenningi hiS ytra“, sem alls eignarréttar yfir vötnum, var botninn undir vatninu eða sjónum. En þar af leiddi eignarréttur yfir fiski, veiði og öðrum gæðum sjávarins, svo og sjónum sjálfum meðan hann rann yfir grunnið. Hin innri takmörk almennings hið ytra voru og eru enn þar, sem netlög ná utarst, en hin ytri takmörk hans voru eins langt frá landi og hagsmunir landsmanna náðu utarst. Á þenna almenning og á fiskiréttindin við Island hefur alla tíma á öllum öldum verið litið sem eign, sem löglega og full- komna eign landsmanna. Og þótt stjórnin í Kaupmannahöfn væri afleit og gerómöguleg um flest, leit hún einnig öldum sam- an, eða með fullri vissu fram undir lok 18. aldar, á fiskið við fsland sem eign. Það er lítil hætta á því, að íslendingar rugli „almenningi hið ytra“ og þar með eignarréttinum yfir sjávarbotninum saman við „strauma íslands“ eða yfirráðaréttinn yfir hafinu. Meiri háski er á, að menn rugli almenningnum og eignar- réttinum saman við landhelgina. En það má ekki gera. Því fiski útlendinga utan landhelgi er ekki réttur, sem þeir eiga, heldur leyfi, sem þeim er veitt, og á ekki að standa lengur en léð er. Enn meinlegri og háskalegri er þó samruglun manna nu a landhelgi og straumum. En það er alveg nýtilkomið að lata landhelgi jafnframt sinni gömlu merkingu einnig merkja ,,so-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.