Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 44

Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 44
116 STRAUMAR ÍSLANDS EIMREIÐIN línuna, jafnvel um annað eins og arftöku eftir látinn þrænzkan lögunaut og frænda, og það þótt hann látist á norsku skipi! Svipað er að segja um Gulaþingslög III, en Grágás Ia 142—-143 setur sæinn fyrir austan mitt haf, = erlendis, svo að t. d. víg, sem vegið er á íslenzku skipi austan miðhafslínu á að sækja sem erlendis víg, sóknin að bíða í 3 sumur nema vegandi komi út fyrr og sækjast með sannaðarmönnum. En ef atburðurinn fer fram á íslenzku eða erlendu skipi vestan miðhafslínunnar, a hann að sækjast sem hafandi farið fram innanlands og við búa- kvið, o. s. frv. Þarna á miðju hafi eru, samkvæmt þessum elztu lögbókum, landamæri Islands og norsku þinglaganna. Að austan undir yfir' ráðarétti Þrændalaga og Gulaþingslaga og síðar landsins Noregs, er höfðu þarna lögsögu, en vestan miðhafslínunnar var hafið i Islands lögum og talið í Grágás innanlands. Þar sem þessum höfundi er kunnugt um, að „landhelgi (straumar) var til í fornöld, hvers vegna gerir hann ekki grein fyrir því, í hverju hún var afbrigðileg frá „landhelgi“ nú, þar sem hún á að vera svo afbrigðileg, að ekki þurfi á hana frekar að minnast? Og þar sem hann veit og fullyrðir, að þessi „land- helgi“ skipti engu máli fyrir nútímann, hví færir hann ekki rök fyrir svo stórfelldri staðhæfingu? Með beinum og berum orðum: Hví er sjálfum grundvelli „landhelgismálsins“ varpað hér fyrir borð sem ónýtum hlut og sagt, að hann skipti engu máli? Nú á tímum greinir menn á um svo að segja allt, sem „land- helgi“ við kemur, nema það eitt, að „landhelgi“ sé til. íslend- inga og Þrændi, og síðar Norðmenn, greindi hvorki á um landa- mæri sín á hafinu né heldur um það, hvers eðlis réttur hvers þeirra var yfir sínum hluta hafsins. Hann laut að öllu leyti lög' gjöf, dómsvaldi og framkvæmdavaldi sins þjóðfélags með þeim hætti, sem þetta var framkvæmt þá. Þetta var framkvæmdm yfirráðaréttur þá, en einnig svo eftir skilningi vorum nú á þess- um hugtökum. Enginn þjóðaréttarfræðingur vorra tíma virðist ganga lengra en það að segja, að „landhelgin“ sé hluti þjóðarsvæðisins °S undir yfirráðarétti þjóðfélagsins, eins og höf Islands og Noregs einmitt voru í elztu sögulegri tíð samkvæmt þeim elztu lögbókum íslenzkum og norskum, sem til eru nú.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.