Eimreiðin - 01.04.1952, Side 77

EIMREIÐIN
LEIKLISTIN
149
langhrjáðu og hversdagsgæfu
Persónu. Slíkar persónur er auð-
velt að ýkja með ósannri til-
finningasemi, en leikur frú
Svövu var laus við allt slíkt.
Það er ánægjulegt að hugsa til
þess, að leiksvið Norðurlands
hefur alið upp slíka leikkonu,
sem lék nú sem gestur í ungu
°g atorkusömu leikfélagi hér
syðra, en til leiðinda horfði, að
höfuðstaðarbúar gáfu þessum
leik ekki nándar nærri þann
gaum, sem honum bar. Um leik
frú Svövu dæmi ég fullum fet-
um, en sama mælistika verður
ekki borin á leik annarra leik-
enda, sem komu fram í leikviku
handalagsfélaganna og var þó
gaumur gefandi að leikmeðferð
nokkurra. í heild voru sýning-
arnar til frásagnar um gengi,
getu og takmarkanir, leiklistar-
innar utan Reykjavíkur. Þær
sýndu það, sem raunar var vit-
að áður, að með góðri og kunn-
attusamri leikstjórn geta áhuga-
oienn og viðvaningar komið
UPP mjög svo frambærilegum
leiksýningum, sem veita nýjum
ftraumum menningar og gleði
*nn í fáskrúðugt skemmtanalíf
1 hæ og byggð. Það hlýtur því
að verða næsta verkefni hins
uýja bandalags leikfélaganna
að senda leikstjóra út af örk-
lnni til þess að fylgjast með
Sangi málanna og leiðbeina leik-
lokkum víðsvegar um landið,
og er það að sínu leyti ekki
Þýðingarminna eða lítilvægara
verkefni en það, sem söngmála-
stjóri ríkisins hefur með hönd-
hvað snertir kóra- og
k^rkjusöng í landinu.
Þó að þessi gestakoma hafi
verið næsta athyglisverð, fer
ekki hjá því að gestir vorir frá
kóngsins Kaupinhöfn hafi haft
eins og meira utan um sig. Hið
fríða föruneyti lagði undir sig
Þjóðleikhús vort um vikutíma
og sýndi þar Holbergs-leikritið
„Det lykkelige Skibbrud" á
dönsku. Sýningarnar voru fjöl-
sóttar og þó að skemmtunin
væri stutt, var hún góð. Heppi-
legra leikrit hefði mátt fá til að
sýna íslendingum, sem óneitan-
lega borguðu brúsann, en fengu
næsta lítið út úr þeirri dönsku
bókmenntasögu, sem er niður-
lag leiksins. En varla hefði
fengizt heppilegra leikrit til að
sýna danska leikmennt eins og
hún er, hefur verið og verður
sennilega næstu hundrað árin.
Þetta er ekki sagt til hnjóðs,
því að dönsk leikmennt er
byggð traustlega á gamalli
menningarleifð, skrýdd og fág-
uð af smekk, sem er gamall í
landinu og í fyllsta samræmi
við danska lund og hugarfar.
Allt þetta leiða leikrit Holbergs
svo ljóslega fram, þegar Kon-
unglega leikhúsið hefur þau
með höndum. Holberg er faðir
þessa leikhúss og þess vegna er
lögð sérstök rækt við leikrit
hans. Og þó að „Det lykkelige
Skibbrud" sé ekki bezta leikrit
Holbergs og ekki einu sinni tal-
ið með betri leikritum hans, þá
er það eitt hið merkara, vegna
þess að þar gerir gamli maður-
inn upp við samtíð sína og öf-
undarmenn. Þetta leikrit hefur
verið þýtt tvívegis á íslenzku,
Magnús Grímsson þýddi það