Eimreiðin - 01.04.1958, Síða 21

Tvær sonnettur um ást
eftir Jakob Jóh. Smára.
firöna^ras
Þú komst sem draumsýn með þitt mjúka fang
og munarlausan svip um kinn og enni.
Þú býður varir þínar, — þótt ég brenni
af þrá, mér er ei létt um orð né gang,
því við þinn barm ég sárrar sektar kenni.
Sœlan var stutt, en tregakvölin löng,
og ég, sem vcit, að valdur er ég að henni,
vonanna get ei hlýtt á töfra-söng.
Þú býður faðminn bljúgt og óttalaust.
Ég bið, að tíminn megi standa kyr.
Jafn-ólik erum við sem vor og haust.
Vandi’ er að svara, þegar lifið spyr.
Ef hverfur mér þitt Ijúft og tállaust traust,
társtokkinn sit ég einn við luktar dyr.
Hve svipur Jtinn —
Hve svipur þinn var lieiður, skœr og hreinn,
er horfðum við i arinlogans glóð.
Og tveggja þögn var ástarsöngur einn.
í eilífðanna skugga timinn stóð.