Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1958, Blaðsíða 16

Eimreiðin - 01.04.1958, Blaðsíða 16
88 EIMREIÐIN Klukkan er að verða tíu. Ég hef lokið öllum undirbúningi og get lagt netin hvenær sem er. En ég tel vafasamt, að það borgi sig að leggja netin, af ástæðum, sem ég hef áður nefnt. Að minnsta kosti vil ég ekki leggja þau fyrr en áin er hastt að vaxa, og þá aðeins eitt eða tvö, sem ég er ekki hræddur um að skemmist til muna. Það er komið logn. Ég geng eftir regnvotum árbakkan- um, klæddur vatnsheldum hlífðarfötum og með sjóhatt á höfði. Ég ætla að bíða þar til klukkan er orðin tólf og sjá hvernig áin verður þá. Aldrei hefur mér dottið í hug, að mér muni leiðast þarna, það er svo margt, sem ég get athugað. Fuglana, blómin, skor- dýrin, skýjafarið og vatnavöxtinn. Ef mér ætlar að verða kalt, æfi ég mig í hundrað metra hlaupi. Það er hitandi í þessurn þunga búningi. Svo get ég líka stokkið langstökk. Straumandir eru á ánni. Straumöndin, sem sumir kalla brimdúfu, er forkostulegur fugl. Hæglátur, skrautlegur og spakur. Venjulega eru aðeins ein hjón saman á þessum tíma vors. Þau koma syndandi upp ána. Synda með landinu og fljúga svo smáspotta þess á milli. Það er svo gaman að at- huga þessa hljóðlátu og fagurbúnu fugla. Öndin er þó enn hljóðlátari og eins og hún beri þögnina með sér. Enda þarf hún bráðum að fara í felur og hugsa um eggin sín. Ég er vanur að tala við straumandirnar. Það hefur marga kosti. Ekki taka þær fram í fyrir mér. Eða pexa við mig. Ekki snúa þær út úr fyrir mér, eða setja á sig merkissvip og ólund- ar, þó að ég lesi þeim Ijóðin mín. Þær eru eins og guð gerði þær, góðar, hæglátar og flytja með sér fegurð og unað, hvar sem þær fara. Þær eru böm dalanna og hinna straumtasi'u vatna. í tuttugu ár voru straumandirnar félagar mínir frá þv| snemma á vorin og þar til þær hurfu til varpstöðvanna. Aldrel sá ég neitt annað en fegurð í fari þeirra. Ég hélt að söm11 fuglarnir kæmu ár eftir ár. Það eru engar ýkjur, þó að eS segi svo. Því að sum hjónin voru svo undarlega spök við rmg- Þær sátu oft hjá stóra steininum við Klapparlögnina. Stund- um sátu þær kyrrar, þó að ég vitjaði um netið og lenti svo bátnum rétt hjá þeim. Ég sá hvernig straumöndin kafaði-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.