Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1958, Blaðsíða 34

Eimreiðin - 01.04.1958, Blaðsíða 34
106 EIMREIÐIN — Ég er raunar við og við að fikta við tóbak, en það er nú í svo smáum stíl, að það gerir mér ekkert til. Ég er að þessu mest til gamans og svo til þess að sanna mér og öðrum, að það er vandalaust að stilla í hóf, ef maður hefur ráð á einhverjum manndómi. Hefurðu ekki gaman af að reyna nýja pípu, sem ég komst yfir hér á dögunum? Alltaf finnst mér dá- lítið fyrirmannlegt að handleika pípu, enda læt ég það eftir mér, við hátíðleg tækifæri. Að svo mæltu náði hann í aðra pípu handa sér, troðfyllti hana af þrælsterku tóbaki, kveikti í með hofmannlegu lát- bragði og blés síðan kófþykkum reykjarmekki allt í kringum sig. Það kom stundum fyrir að ég mætti vini mínum á förnum vegi, án þess hann gengi með pípu eða vindling í munnvik- inu, en þá var segin saga, að hann vék sér að mér og sagði kumpánlega: — Heyrðu, vinur. Það vill ekki svo vel til, að þú getir gefið mér einn reyk, ellegar þá í nefið? Það er nú svona, að mig langar stundum hálfvegis í tóbak í einhverri mynd, þó að ég sé náttúrlega enginn tóbaksmaður, eins og þú veizt manna bezt. Oftast gat ég orðið honum að liði, þegar svona stóð á, þvl að ég hefi aldrei getað hælt mér af því að vera hófsmaður á tóbak, þó að ef til vill væri ég í rauninni smátækari en vinur minn í þessum efnum, þegar allt kom til alls. Það leyndi sér ekki, að hann fór sífellt djarflegar í sakimar- Hann komst yfir heljarstóra neftóbakspontu, gerða af nauts- liomi, og þegar hann tók sér nefdrátt úr þessari ógnarlegu gnýpu, náði röstin frá úlnlið og fram á hnúa. Mestan hluta fúlgunnar saug hann upp í nasimar með feiknlegum sogum, en afgangurinn frussaðist út í loftið eða hrundi niður um hann allan og settist í hverja fellingu á fötunum hans, eða lagði í skafla á gólfinu við fætur hans. Þá var líka skrotóbaksrullan oftast við höndina, og vinur minn var hreint ekki neitt krimtulegur, þegar hann var að stinga upp í sig svona eins og tveggja þumlunga bút, sem hann síðan sleit frá við jaxlana. — Mér finnst alltaf eitthvað þjóðlegt og hressilegt við þa^
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.