Eimreiðin - 01.04.1958, Blaðsíða 37

EIMREIÐIN
109
inum. Ég mæltist til að mega segja við hann örfá orð eins-
It'ga.
— Mig langaði til að forvitnast um, hvort þið hefðuð kom-
x?t að einhverri niðurstöðu um, hvað gengi að horium vini
mínum, sem ég var að heimsækja, og hvernig horfumar væru,
hvað heilsufarið snertir.
Læknirinn var roskinn og reyndur þjarkur, sem ekki kippti
sfr upp við smámuni. Hann yppti öxlum og skáblíndi upp í
loftið þegjandi góða stund, eins og lækna er siður, unz hann
sagði:
— Já, hann er illa farinn, þessi mannvesalingur, allur und-
ivlagður, það er ekki eitt — heldur allt, sem er að drepa hann.
Aðeins um tímaspursmál að ræða. Hann segir mér, að hann
hafi aldrei reykt eða notað tóbak nokkuð að ráði, annars
hefði ég sagt, að maðurinn væri altekinn af þeim ægilegasta
sndskotans tóbakskrabba, sem ég hef komizt í kynni við.