Eimreiðin - 01.04.1958, Síða 33

EIMREIÐIN
105
stokk, endurtók hann. Síðan sneri hann sér að mér í tilefni
spurningar minnar.
— Varst þú að spyrja, hvort ég væri farinn reykja? Ég? Ég
að reykja? Nei, ég held nú síður. Vertu alveg óhræddur, vin-
ttr. En hitt er það, að ég er ekkert hræddur við að svæla eina
s%arettu í félagsskap, og svo getur alltaf komið sér vel að
eiga einn pakka eða svo, til þess að geta glatt ánauðuga tóbaks-
þræla, sem kynnu að rekast inn til manns.
— Víst er þetta góðmannlega hugsað og þér líkt, anzaði ég
°g tók til mín minn hluta af sneiðinni. — En þú ættir þá
jafnframt að hugsa til þeirra, sem þykir meira koma til að
snússa sig.
— Já, því ekki það. Ég er svo sem ekkert hræddur um að
eg fari að verða forfallinn neftóbakskarl, þó að ég eigi nokk-
Ur korn í fórum mín. — Faðir minn sæli sagði stundum við
mig, þegar hrollur var í mér í kalsa: — Hana, snússaðu þig,
sirákur, þú hefur bara gott af því að taka úr þér hrollinn með
1‘fessilegum nefdrætti. Hitt er annað mál, að þú þarft ekki
2ð vera að venja þig á tóbak, svo að þú verðir forfallinn nef-
tóbaksmaður. Þetta var til að auka mér sjálfstraust, enda hefi
eg oft þegið nefdrátt, mér að meinalausu, en aldrei skal það
henda mig að fara með slíkt að staðaldri, það tel ég heimsku-
'egan vana og óþrifalegt í tilbót. — Jæja, það er bezt ég biðji
um eina dós af þessu, sem þið kallið „snuff“.
Þegar ég heimsótti vin minn, var það segin saga, að hann
'ét ekki standa á góðgerðunum.
— Tylltu þér vinur. Viltu sígarettu eða vindil? Eða langar
þig meira til að snússa þig eða bíta í enda á skrorullu?
Ég held ég verði að fá mér vindilstert þér til samlætis. Það
er nú svona, ég er enginn tóbaksmaður, en ég er þó ekki í
tteinni bamastúku eða ungmeyjarskátafylkingu. Á þess konar
b^khjarli þarf ég ekki að halda.
Að svo mæltu svældi vinur minn þetta einn — tvo — þrjá
fjóra bústna vindla, hvem eftir annan, án þess að þykja
°rða vert.
Eftir því sem tímar liðu, varð vinur minn djarftækari til
tóbaksins, og ef til vill hefur honum verið þetta ljóst, að
^únnsta kosti sagði hann við mig eitthvað á þessa leið: