Eimreiðin - 01.04.1958, Qupperneq 42

114
EIMREIÐIN
breytist hún í ilmríkt tré er enn ber heiti hennar. Tíu mán-
uði fólst hið dýra fóstur í trénu, en þá rifnaði börkurinn og
sveinninn birtist. Ástargyðjan Afródíte fóstraði sveininn.
Þurfti hún eitt sinn burtu að hverfa, lét bamið í kistu og
fékk drottningu Undirheima. Hún opnaði kistuna, fékk of-
urást á sveininum og neitaði að láta af hendi, er ástargyðjan
krafðist. Deildu gyðjurnar lengi, unz æðstur Zeifur úrskurð-
aði, að Adanis skyldi dvelja hálft ár í Undirheimum og hálft
ár í Uppheimum, að báðar fengu notið hans. Adanis fékk
aldurtila skjótan, varð villtu dýri að bráð, en Afródite hóf
harmljóð yfir.
Grikkir tignuðu Adanis að vori. Sögn hermir, að tíminn
væri miðaður við flóð í Adanis-ánni í Föníkíu. Að vori litað-
ist áin af leir og sló á rauðleitum bjarma. Dreyri Adanis var
talinn lita ána. Purpuralitur anemónunnar, er blómstraði um
páskaleytið austur þar, var rakinn til sömu rótar. Nefna Arab-
ar anemónunar enn í dag „benjar Adanis.“ — Rósin roðnar
af líkri ástæðu. Er Afródite frétti dauða Adanis hljóp hún í
skyndingu til hins fallna. Á leiðinni sté hún á runna hvítra
rósa. Þymar stungu gyðjuna og blæddi úr yfir rósarunnann.
— Þannig ákvarðaði blómskrúðið tíma dauða- og lífshátíðar-
innar að vori. — Minjadag dauðans nefndu Aþeningar Blóma-
hátíð og héldu um miðjan marz. I skrúði blóma skilaði dauð-
inn herfangi sínu og lífið sannaði sigurmátt. Með þátttöku i
hátíðahaldinu efldu mennimir líf náttúrunnar og sjálfs sím
Að austan barst Rómverjum einnig trúin á guð lífs og
dauða. Nefndu þeir guðinn Attis og töldu upprunninn i
Frýgíu í Litlu-Asíu. Móðir Attisar Nana var hrein mær. Hún
varð þunguð að sveininum, er hún naut ávaxtar möndlutrés.
Möndlur töldust helgar sennilega vegna þess að þær voru
fyrstir vorboðar, þroskuðust á berum greinum undan lauf'
skrúði. Attis gerðist hjarðsveinn. Gyðjan Kybele, hin mikU
móðir fékk ást á sveininum. — Hann reyndist ekki stöðug'
lyndur og olli það gyðjunni harmi. Hlaut Attis að lokum
dauða. Hann umbreyttist þá í furutré. Laut örlögum trésins»
að vakna til lífs að vori, en fella lauf undir vetur.
Dauða- og lífshátíð Rómverja hófst 22. marz. Haldið va1
út í skóg að höggva furutré, og borið í hátíðagöngu til helgi'