Iðunn - 01.12.1887, Blaðsíða 13

Tveir vinir.
427
inir frábæru hæfileikar vinar laans köstuðu geislum
á liann með og fjörguðu líf lians.
Móður hans varð oft að orði : nfetta vinfengi
þeirra fræncla er sannarlegt lán fyrir Charles
minn vesling ; ég held hann yrði alveg geðveikr
annarsi).
Alphonse var við öll færi meira metinn, og gladdi
það Charles; honum þótti sér fremd í að eiga
slíkan viu. Hann skrifaði fyrir liann stílana hans,
hvíslaði svörunum að honum, þegar verið var að
yfirlieyra hann, bað kennarana fyrir liann, og barð-
ist fyrir hann við strákana.
Alt eins gékk á verzlunarskólanum. Charles
vann fyrir Alphonse, og Alphonse launaði það með
sfnum óendanlegu viðmótsgæðum ogsinni óþrotlegu
kátínu.
Síðar fengu þeir báðir stöðu við sömu bankara-
verzlun. þá bar svo til einn dag, að húsbóndinn
sagði við Charles : »Frá 1. maí ætla ég að hækka
launin yðar».
nCg þakka yður fyrirn, svaraði Charles, »bæði fyrir
sjálfan mig og fyrir hönd vinar míns».
nMonsieur Alphonse verðr við sömu laun sem
hingað til», sagði bankarinn og hélt áfram að
skrifa.
Charles gleymdi aldri þessum degi. jpað var í
fyrsta sinn, sem liann hafði verið tekinn fram yfir
vin sinn eða meira metinn en hann. Og þetta
var einmitt í því er laut að dugnaði í verzlunar-
efnum, að honum hafði verið þessi sómi sýndr, og
það var það atriði, sem hann mat mest sem ungr
verzJunarmaðr; og það var húsbóndinn sjálfr, inn