Ægir - 01.01.1921, Blaðsíða 11

ÆGIR
Ieyti. En mótorbátar, bæði þeir ergengu
frá Sandgerði og úr Keflavíkurhrepp
öfluðu vel á lóðir frá janúar-byrjun til
júliloka, þó stirð verðátta hindraði mjög
tilfinnanlega. Fiskverð var þelta ár mjög
mismunandi og óbætt má telja, að út-
koman verði einhver sú rirasta er verið
hefir nú hin síðastliðnu 8—10 ár, og
stafar það eingöngu af oflágu verði afl-
ans, móti því er brúka þarf til að ná i
afla og koma honum fram til sölu.
Utlit i hönd farandi árs er alt annað
en glæsilegt, frá í fyrra hafa veiðarfæri
og olía stígið alt að 20°/o, en hætta á
að afurðir falli, enda hugsa ekki aðrir
til útgerðar en þeir, sem neyddir eru til
þess vegna lifsstöðu sinnar.
Ofan á þetta bætist hið stóra böl er
sérstaklega snertir opnu bátana, yfirgang-
ur botnvörpunga. Þó mótorbátar kenni
hka á þvi á úthafinu með veiðafæratap,.
þá er það ekki eins tilfinnanlegt og hjá
°pnu bátunum, því þeir eru að eyði-
*e88jast með öllu, og sjái landsstjórnin
ekki skyldu sina að vernda þá betur en
enn á sér stað, má telja þá úr sögunni,
°g er þá meira mist enn margan grun-
ar. Þessi nýu sektarlög eru engin trygg-
lng. En gott varðskip með duglegum og
óhikandi skipstjóra, er það eina sem
trygging er i.
Á yfirferðum mínum hefi eg haldið
Þj fundi. Yíðast hafa verið sameiginleg
^oál þessi: Landhelgisvörnin, vitamál (í
Sandgerði), björgunarskip, samvinnumál,
samgöngur á sjó i sunnanverðum Faxa-
flóa.
Landhelgismálið hefir oft verið rælt
sem von er, og með sjálfstæði landsins
yex sú krafa til landsstjórnarinnar, að
hún leggi óhikað fram fé til landhelgis-
Varna, þvi sjálfstæð þjóð, ósjálfstæð að
Vernda atvinnu þegna sinna, á ekki langt
né fagurt lif fyrir höndum. Sem dæmi
5
hvaða tjón hefir stafað af botnvörpung-
um, skal benda á Gerðahrepp; frá 1900
—1919 hafa gengið þar á vertiðum 30—
40 skip, flest áttæringar auk báta. Nú á
komandi vertíð ganga þaðan ekki fleiri
en 3 skip og eitthvað af smábátum, og
þetta stafar af þvi að menn hvorki geta
keypt hin dýru veiðarfæri, vitandi að
þau séu tekin af þeim jafnharðan og þau
eru lögð, og þeim er þekkja hina gull-
auðgu námu Garðsjóinn, munofbjóðaað
sjá hana afhenta útlendum og innlend-
um lögbrjótum. Um þetta þarf þing og
stjórn að hugsa.
Björgunarskip. Um það mál ætti ekki
að þurfa að tjölyrða, sú þörf er svo
auðsjáanleg, enda var það einróma álit
í öilum deildum Fiskifélagsins að bót
þyrfti á þvi að ráða, og var skorað á
sljórn fiskifélagsins að beita sér fyrir
það mál.
Steinolíumálið. Það mál nær til allra
hér á landi, þó það komi harðast niður
á mótorbáta-útgerðinni, og það svo til-
finnanlega að auðsætt er að hún legst
niður, ef ekki er ráðin bót á því fljótt.
Áskoranir koma úr öllum landsfjórðung-
um til stjórnar Fiskifélagsins og hún hefir
gert alt sem í hennar valdi stóð en árang-
urinn hefir til þessa því miður, enginn
verið. Samt dugir ekki að hætta, allir
verða að leggjast á eitt, og hætta ekki
fyr en öll einokunarbönd eru slitin.
Samvinnumál. Það liggur beint fyrir,
að samvinna meðal sjómanna er nauð-
synleg sérslaklega hinna smærri útgerð-
ar og hluthafa af sjómannastéltinni, og
ætti samvinnan að ná yfir veiðarfæri,
salt, o. fl., og svo sölu sjávarafurða. En
þetta mál þarl' fyrirhyggju og ráðdeild,
og þar af leiðandi hafa flestar deildirnar
skorað á stjórn Fiskifélagsins, að hlynna
að þvi máli. Síðastliðið ár hefi eg útvegað
hjá heildsölum veiðarfæri fyrir 78,000 kr.