Ægir - 01.01.1921, Blaðsíða 26

20
Æ G l R
Leiðarljós.
Rað eru víst fáir, sem ekki skilja þetla
orð, og vila livaða merkingu það kefir.
En það eru til menn, sem ekki vita að
þau gætu með eins miklum rétti keitið
lífljós, eða, að á þeim kyggist að miklu
leyti, kvort þeir, sem eftir þeim verða að
fara, kalda lífi eða kreppa dauða. Því að
ef þessi ljós eru að einkverju eða öllu
leyti í ólagi og illa liirt, þá verður maður
að velja um tvær leiðir í skoðununum,
og verður þá liin fyrri sú, að þeir, sem
klut eiga að máli, viti eða skilji ekki til
kvers þau eru, eða kvers virði þau eru
fyrir sjómennina, sem eftir þeim þurfa að
fara. Hin leiðin er: spurning um það,
kvort á voru landi, Islandi, séu til menn,
sem láti sér á sama standa, kvort fleiri
eða færri slys kljólist af því, að þeir sjálfir
vanræki gefin loforð um að verk, sem
framin eru í þeirra nafni, séu fullkomin,
eða kvort fleiri eða færri slys kljótist af
því, að þeir sjálfir svíki gefin loforð um
endurbætur á því, sein að allra dómi er
háskalegt, og menn notast við af þvf at-
vinnan krefst þess, að verið sé á ákveðn-
um slað, hverjar sem afleiðingarnar verða.
Og það er nú einu sinni rólgróið i með-
vitund sjómanna, að snúa ekki við, fyr
en voðiun er sýnilegur fram undan.
Á tímabilinu frá byrjun janúar til 11.
mai, nú í nokkur undanfarin ár, kefir
Hamarssund, leiðin á Sandgerðisvík í Gull-
bringusýslu, verið fjölfarin af fiskibátum,
vélabátum, srnærri og slærri. Hversu
margir þeir hafa vcrið á hverju ári, hefi
eg ekki vissu fyrir. En nú í 3—4 ár síð-
aslliðin gel eg kugsað mér, að meðaltal
þeirra, sem leitað hafa hælis í Sandgerðis-
vík eftir kvern gæflardag, sé'35—40 bátar,
með 4, 5, 7 og 11 menn lrver, eftir stærð
og atvikum. Hversu mikið verð liggur 1
þessum skipum öllum er ekki ætlan mín
að sýna, eða hvers virði mennirnir eru,
sem á þeim starfa. En það er líklegt, að
eitthvað sé gerandi til þess, að vernda
hópinn frá glötun, bæði allan og hvern
einstakan; enda kefir af þeini mönnum,
sem þarna stunda atvinnu sína í 4Vs
mánuð árlega, verið gerð sú krafa lil
þeirra, sem hlut eiga að máli, að inn-
riglingarljósin væru þannig, að þau 1°
væru vel hirt, 2° þannig fyrir komið, að
þau væru sýnileg út frá réltri leið til
beggja hliða, eða ekk.ert skygði á þau,
hvorki kús né annað þess liáttar; 3° slæðu
ekki svo Jangt frá sjó, að minsti skafrenn-
ingur gæti gert þau ósýnileg. Að þessi
krafa væri ósanngjörn, veit eg ekki til að
neinn hafi haldið fram. Og þeir Loftur
Loftsson og Ilaraldnr Böðvarsson, eig-
endur Sandgerðis og eigendur leiðarljós-
anna að Hamarssundi, hafa gefið mörg og
fögur loforð um að verða við henni, en
alt er við sama enn. Og enn á ný hafa
þeir lofað og ekki efnt, án þess að bera
fyrir sig nokkuð það, sem áslæða finst í.
Skort á peningum hafa þeir ekki nefnt;
sú eina ástæðan var þó liugsanleg að
standa í vegi.
Á þessum leiðarljósum kefir orðið ein
breyting, síðan Sandgerðí varð verstöð
og liún er sú, að þegar Matthías Þórðar-
son var framkvæmdarstjóri og álli Sand-
gerði, voru leiðarljósin luktir, dregnar upp
á slaura, og svo var það fyrst, eftir að
Loftur Loflsson keypti og gerðisl þar stór
útgerðarmaður. En þessi ljós voru of dauf,
voru varl sýnileg ulasl í sundinu. Þessu
var breylt þannig, af Lofti Loftseyni, í
samráði við vilamálastjórann, að nú voru
bygð 2 vitaliús úr tré, en þeir gallar voru
á þessu, að kúsin voru svo gisin og illa
gerð, að í vindi varð að draga af Ijósun-
um, til þess að all fyllist ekki með reyk
og sóli, og sjásl þau því lítið betur en