Ægir - 01.01.1921, Blaðsíða 27

ÆGIR
21
gömlu stauraljósin; ofan á þetta bættist,
að hirðing vitanna heflr verið slæm, nema
einn vetur, þá var vitavörður Guðbjartur
Jóhannssou formaður í landi bjá L. L.
Hann vann þella verk af snild, og með
elju og trúmensku kom í veg fyrir gall-
ana, sem á húsunum voru, þannig að
þann velur urðu þeir ekki að lilfinnan-
legum baga, eí' þeir þá hefðu slaðið á
öðrum stað, eins og síðar mun vikið að.
Hina veturna hefir hirðingunui verið mjög
ábótavant, og stundum þannig, að annað
Ijósið hefir ekki sésl út á sjó, og við nán-
ari rannsókn komið i ljós, að lampinn
var glaslaus, alt full með reyk, og ekkert
glas fáanlegl í Sandgerði. Ofan á áður-
nefnda vangæzlu hefir stundum verið of
seint kveikt, og síðast, 17. janúar 1921,
var ekki kveikl fyr en kl. 6V2. Þann dag
var ófærl sundið, og átlu því vitarnir að
sýna hvíl Ijós, þann tíma sem þörf gerð-
ist; en vitavörðurinn sýudi, að hann var
ótrúr þjónn, bæði þann dag og eins 14.
sama mán. Þá var líka kveikt of seint,
þó það væri nokkru íyr, en ekki er mér
það kunnugt, hvort hann var þá líka
af óviðkomandi mönnum rekinn lil að
kveikja.
Eftir það að þcssi limburhús voiu reisl
yfir leiðarljósin, gerðist Haraldur Böðvars-
son eigandi í stóru hlulafélagi og fram-
kvæmdasljóri þess. Hanu fékk sér úlmælda
verzlunarlóð í Sandgerði og tók að reisa
hvert slórhýsið af öðru, og þar á meðal
fiskhús, og lét þau standa svo nærri sjón-
um> sem kostur var, og kom þá í ljós, að
áður nefnd fiskhús voru komin, annað á
hnu þá, sem Ijósin eiga að bera saman á,
þó það sé svo lágt, að Ijósin að eins hverfa
ekki, og hilt húsið svo nærri línunni, að
ueðra ljósið hverfur, þó mjög lílið beri at
'éltri leið, og ókunnugir hafa ekki orðið
þess varir, að þeir voru of norðarlega,
þegar Ijósið liverfur all í einu, En kunn-
ugir mynda sér ælíð þá skoðun, að hverfl
Ijósið, beri að halda sunnar, svo það komi
fram undan húsinu aftur. En þelta er alt
jafn háskalegt. Rað er að vísu augljóst,
að þegar neðra Ijósið er horfið undir
húsið, er skipið of nærri boða, sem ber
nafnið þorvaldur. En nú skyldi maður
vera á réttri leið með Ijósin saman, og alt
í einu hverfur neðra ljósið. Hver maður
mundi halda suður og reyna að fá Ijósið,
sem hvarf, fram undan húsinu, og halda
því áfram unz hann ef til vill yrði þess
var, að boði, sem ber nafnið Bóla, brýlur
yfir skipið, eða þá Ej'rarboðinn, eða skipið
stendur grunn á Býjaskerseyrinni, eða
bann fengi ekki tíma lil að hngsa fleira
eða framkvæma.
Þegar timburvilahúsin voru bjTgö, voru
ljósin færð þannig, að neðra húsið var
sett nálægt því sem efra Ijósið var áður,
og eíra húsið færl langt upp í heiði. Ilver
ráðið liefir þessari hugsunarvillu, veit eg
ekki, en hver maður, sem þekkir íslenzkt
veðrátlufar, veit, að skafrenningur á flat-
lendi gelur í lengri líma byrgl fyrir ljós,
þó sterkara væri en hér um ræðir; og
annað er liitt, að i öllu dimmviðri er það
bagalegl, að fjarlægðin er gerð ónauðsyn-
lega löng.
Fiskifélagsdeildin »Báran« nr. 8 á Akra-
ncsi hefir haft þelta Sandgerðisvitamál til
meðferðar i 3 vetur og kosið nefndir, sem
skrifað hafa urn þessi vandræðaljós, bæði
hlulaðeigandi eigcndum vitanna og Fiski--
félagsstjórn íslands, sem svo hefir bæði
skrifað og haldið fund með eigendunum
og þeir lofað bót og belrun. Og veturinn
1919—1920 gáfu þeir skýrt og ákveðið
loforð um að byggja ný vilahús á henl-
ugum slað og leggja þangað rafmagn 0. fl.
Og þelta álti áreiðanlega að framkvæmast
1920. En svo leið sumarið, að elckert var
aðhafst, og af tilviljun var það, að við
Akurnesingar fréltum það síðast í októbcr,