Ægir - 01.01.1921, Síða 23

Æ G IR
17
ferðin sé bezt á honura, en það komi
af þvi, að Sunnmæringar hafi lært af ís-
lendingum. Og það komi jafnvel fyrir,
að Spánverjar segi það vera islenzkan
fisk.
Það er auðséð á þessum ummælum
konsúlsins norska, að hann er hræddur
um, að islenzki flskurinn reynist Norð-
mönnum erfiður keppinautur. En því
meiri áslæða ælti það að vera fyrir ís-
lenzku fiskiframleiðendurna, að leggja
kapp á að vanda fiskinn, svo islenzki
fiskurinn hefði allaf bezta möguleika til
að seljast fyrir bezt verð.
(Morgunbl.).
*
Islenzka síldarsamlagið.
Sncmma á þessu ári mynduðu útgerð-
armenn hér í bæ með sér félagsskap til
þess að koma betra skipulagi á síldveið-
ina og sölu þeirrar síldar, er aflaðist hér
við land af íslendingum. Var það samlag
stofnað 16. febr. og gengu í það allir
síldarútgerðarmenn, er fundinn sóttu.
þetta samlag hafði þó af ýmsum á-
stæðum eigi tök á því að koma neinu
verulegu í framkvæmd í sumar sem leið,
enda var eigi beint lil þess ætlast. Nefnd
var kosin til að undirbúa málið ræki-
lega til næsta árs og koma félagsskapn-
um í fastar skorður..
A fundi síldarútgerðarmanna 14. des.
1620, þar sem mættir voru 24 sildarút-
gerðarmenn úr Reykjavík og grend og
fulltrúi fyrir alla sildarútgerðarmenn á
ísafirði, var samþykt með öllum greidd-
um atkvæðum að stofna eitt allsherjar
sildarfélag fyrir landið. Var félagið nefnt
»íslenzka síldarsamlagið«. Lögin eru þau
sömu, sem samþykt voru á stofnfundi
hins fyrra samlogs, þó með ýmsum bráða-
birgðaákvæöum og þeim viðauka, að þau
skuli »endurskoðast límanlega á næsla
vori«.
t*að yrði of langt mál hér að gela
nánar hinna ýmsu ákvæða laganna, en
tilgangur félagsins, eins og frá honum er
skýrl í 2. gr. laganna, er, að tryggja
síldveiðar íslendinga og efla þær, að
annast umbætur á verkun og frágangi
útflulningssíldar, benda á heppilegri vinnu
og verkunaraðferðir, að annast sölu á
síld samlagsmanna, að kynnast sem bezt
markaði í ýmsum löndum og gera hann
víðtækari, að bæta verð síldarinnar o.
s. frv.
Svo sem séð verður, er þetta ærið
starf, sem fyrir félaginu liggur.
— I5að blandast engum, er um þelta
mál hugsar, hugur um það, að stofnun
slíks félagsskapar, er hér ræðir um, er
hinn allra þarfasti. Rað er sannarlega
mál til þess komið að íslendingar læri
af þeirri reynsln, er þeír hafa fengið í
verkun og sölu á sild siðuslu árin. Því
miður hefir reynslan orðið útgerðar-
mönnum mjög dýrkeypt. En þeir mega
í sumum tilfellum sjálfum sér um kenna.
Það hefir verið ósamræmi í meira lagi í
síldarútveginum. Hver hefir pukrað í
sínu horni, ertirlit með verkun síldarinn-
ar og með tunnunum hefir verið mjög
ábólavant, en árangurinn orðið sá, að
síldin hefir ekki selst þvi verði, sem bú-
asl hefði inátt við.
Með stofnun þessa félagsskapar kemst
á samræmi milli afla og eftirspurnar og
getur þvi orðið til þess, að hækka mjög
verðið og með því tryggja þann atvinnu-
veg vorn, sem vissulega á fýrir sér blóm-
lega framtið ef vel er að farið. Síldarút-
vegurinn á að geta orðið landsmönnum
mjög arðvænlegur, ef réttilega er að far-
ið, en hann verður það aldrei nema
með almennum samtökum allra síldar-