Ægir - 01.09.1950, Blaðsíða 40

214
Æ G I R
Tafla XXII. Útflutningur bátafisks 1949—1946 (miðað við slægðan fisk með haus).
1949 1948 1947 1946
Fiórðungar kg kr. kg kr. kg kr. kg kr.
Sunnlendinga 5 666 566 4 416 710 2 348 383 1 978 521 1 099 194 808 739 25 444 252 13 396 842
Vestfirðinga 169 011 118 276 186 840 103 057 » )) 1 984 429 1 034 567
Norðlendinga 1 095 269 800 432 3 695 078 2 340 698 141 899 124 073 1 442 929 780 087
Austlirðinga 2 603 269 1 813 923 1 976 844 1 377 251 244 001 251 539 5 276 983 2 733 486
Samtals 9 534 115 7 149 341 8 207 145 5 799 527 1 485 094 1 184 351 34 148 593 17 944 982
í báðum löndunum er um að ræða þær
hafnirnar, þar sem fram fer mesta fisk-
löndunin bæði af heimaskipum og erlend-
uin skipum.
Seint á árinu 1948 hafði verið gerð breyt-
ing á hámarksverði því, sem gilti á fiski
í Bretlandi. Var breyting þessi einlcum i því
fólgin, að lækkað var verð á þcim fiskteg-
undum, sem mest veiðast hér við land og
þá eingöngu lækkað verðið, ef fiskurinn
var hausaður, en látið haldast óbreytt, ef
fiskurinn var með haus. Snerti þetta að
sjálfsögðu rnjög illa íslenzku togarana, þar
sem þeir fluttu yfirleitt út sinn fislc haus-
aðan. Hélzt þetta verð svo árið 1949. Meg-
inhluta ársins var þó verðið á marlcað-
inum svo lágt, að ekki kom til þess,
að hámarksverðið verkaði. Fór þetta
mjög versnandi eftir því sem leið á ár-
ið, svo sem sjá má af því, sem síðar
segir um meðalverðið á brezka markaðin-
um.
Samkvæmt sanmingum var íslenzkum
skipum heimilt að leggja upp fisk í Bret-
landi ótakmarkað frarnan af árinu, í jan-
úar- og febrúarmánuði, og svo aftur síð-
ustu fjóra mánuði ársins, en þess á milli
voru sett nokkur takmörk við magnið, sem
landa mátti i hverjum mánuði, í sama formi
og verið hafði undanfarin tvö ár. Þetta kom
þó elcki að sölc, þar sem togararnir notuðu
sér ekki til fulls það magn, sem heimilt var
að landa, bæði vegna verkfallsins og einnig
vegna þess, að þeir sigldu heldur til Þýzka-
lands yfir þann tíma, sem takmarkanirnar
giltu í Bretlandi. Voru því takmarkanirnar
ekki neitt til trafala fyrir löndun á ísvörð-
um fiski úr islenzkum skipum.
Árið 1947 eða í lok þess árs hafði í fyrsta
skipti verið gerður samningur um löndun
á ísvörðum fiski úr íslenzkum skipum í
Þýzkalandi, og var sá samningur gerður
við hcrnámsveldi Vesturveldanna í Vestur-
Þýzkalandi. Þessi samningur var endurnýj-
aður í svipuðu formi fyrir árið 1949, en þó
var verðið á fiskinum, sem ákveðið var
fast í samningnum, lækkað úr £ 40 í £ 39
fyrir hverja smálest af fiski slægðum og
hausuðum, og var þar miðað við bolfisk
og flatfisk, en steinbítur var undantekinn.
Ef fiskurinn var með haus, var verðið
£ 30. Allur steinbítur skyldi vera með haus,
og var því raunverulega £ 30 verð á honum.
Verðið var miðað við það, að fiskurinn væri
afgreiddur cif. þýzka höfn, og var því kostn-
aður skipanna við löndun og annað því við-
komandi nolckru minni en í Bretlandi. Magn
það, sem samið var um, var 67 000 smál.,
en ekki kom til þess, að sá samningur yrði
að öllu uppfylltur, því að ekki voru afgreidd
nema 62 500 smál. í allt.
Meðalverðið á ísvarða fiskinum, þ. e. a. s.
öllu því magni, sem flutt var út yfir árið,
varð að þessu sinni kr. 0.96 pr. kg. Var
hér enn urn að ræða noltkra lækkun frá
árinu áður, en þá var meðalverðið kr. 1.06
pr. kg. Var það hvort tveggja, að meðal-
verðið á brezka markaðnum varð mun lægra
en verið hafði árið áður, og einnig hitt, eins
og áður hefur verið getið, að verð það, sein
greitt hafði verið fyrir fiskinn, sem fluttur
var til Þýzkalands, var nú lægra en þá.