Ægir - 01.12.1978, Síða 22

um aSgerðum. Það er stað-
reynd, að 10.000 tonna afla-
aukning eykur þjóðartekjur um
allt að 300 milljónum króna.
Það er auðvitað best, að aukn-
ingin verði sem mest, en það
getur verið óframkvæmanlegt
að koma við þeim aðgerðum, er
leiða til t.d. 20% aukningar, en
framkvæmanlegt að ná 10% og
10% eru betri en ekkert.
Þorsteinn:
Aðstæður hafa gjörbreyst síð-
an Ingjaldur tók þetta saman,
aðallega vegna hinnar auknu
sumar- og haustveiða, og eins
hafa skipin stækkað. Nú
eru mörg veiðiskipanna, sem
komin eru inn í dæmið orðin að
flutningaskipum. Þetta breytir
auðvitað þessari mynd. Hins-
vegar var gaman að velta þessu
fyrir sér, eins og dæmið leit út
þegar við Björn vorum að
starfa saman að þessum mál-
um. Þá voru vetrarveiðarnar
uppistaðan, og IngjaJdur miðar
enn eingöngu við þær. Nú er
svo komið, að e.t.v. þarf að fara
að takmarka afla i staðinn fyr-
ir að auka hann og jafna að-
flutningunum til hinna ýmsu
verksmiðja. Frá því að við vor-
um að vinna í loðnubræðslu-
nefndinni, hef ég rætt við
Norðmenn, sem stóðu og hafa
staðið í loðnuflutningum. Ýmis
vandamál sem margir þeirra
áttu við að etja hafa nú skýrst,
ekki hvað síst ástand hráefnis-
ins. Öllum ber þeim saman um
að ekki komi eins gott hráefni
að landi, þegar búið er að um-
skipa því. Forsendan fyrir
reiknislíkani Ingjalds er brost-
in. Væri hún enn til staðar, kem-
ur þama margt fram sem er at-
hyglisvert, en að þær aðgerðir
gætu aukið aflann um 30% er
ég ekki kominn til með að skrifa
undir. Þetta er engin náma sem
við sækjum þarna viðstöðulaust
í. Inn í þetta spila höfuðskepn-
urnar, þ.e.a.s. veðrátta og ann-
að. Það er ekki hægt að skipu-
leggja þetta fram í tímann, t.d.
næstu viku og segja, þú átt að
fara þarna og sækja svona mik-
ið og færa þessari verksmiðju
þetta mikið. Þama hljóta
breytilegar aðstæður að koma
inn, og ég er hræddur um að
skipstjórunum þætti það skolli
hart ef ætti að fara að fjar-
stýra þeim meira en orðið er.
Haraldur:
Ég tek eindregið undir siðustu
orð Þorsteins. Það að ætla að
fara að fjarstýra okkur á mið-
unum, með einhverri lagaskip-
un, held ég að sé algjörlega úti-
lokað. Aftur á móti kæmi e.t.v.
til greina að reynt væri að
búa til töflu þar sem fram
kæmi, hve mikið við fengjum
borgað fyrir að keyra svo og
svo langt, og þá gætum við tek-
ið ákvarðanir um leið hvort
það borgaði sig að keyra á-
kveðnar vegalengdir frá miðun-
um, með tilliti til þess hvenær
við yrðum komnir aftur á þau.
Með þessu tel ég vera möguleika
á að auka aflann, hitt er útilok-
að, að ætla að stýra okkur með
lögum, það verður bara til þess
að henda okkur í land um leið.
Nú, með þessa aukningu hjá
Ingjaldi, ég fæ hana ekki alveg
inn í kollinn. Þarna er ekki tek-
ið tillit til veðurs eða magnsins
í sjónum. Ég vil að það komi
skýrt fram hér, að þetta er ekki
alveg eins og að sækja bílhlass
einhversstaðar út fyrir Reykja-
vík, eða eitthvað í þá áttina.
Það þarf sko að hafa töluvert
meira fyrir þessu. Við sem
stöndum í þessu, höfum þá
skoðun, að það sé veðrið sem
spilar þarna geysimikið inn í,
og svo náttúrlega fiskurinn í
sjónum. Mér finnst þetta ekki
geta staðist sem fyrir liggur í
þessari skýrslu, þó að það megi
e.t.v. ýmislegt fá út úr henni.
Andrés:
Mér finnst við eigum, vegna
málsins sem við erum að ræða,
að hugleiða tilurð laga sem
Loðnunefnd starfar eftir og sett
voru fyrir fimm árum. Loðna
barst þá í síauknum mæli að
landi og alvarlegir árekstrar
höfðu orðið milli verksmiðjanna
annars vegar og skipstjóranna
hins vegar. Þá var tilkvaddur
hópur reyndra manna frá báð-
um aðilum og komu þeir sam-
an til funda aftur og aftur áð-
ur en álit þeirra fór fyrir Al-
þingi. Þar tók það enn breyt-
ingum áður en til urðu lög um
löndun á loðnu til bræðslu.
Engir, sem að þessum flóknu
verkefnum unnu, létu sér koma
til hugar að þeir hefði ratað
á þá einu rétíu leið sem ekki
yrði þörf að breyta siðar, enda
hefur raunin orðið sú, að tvisv-
ar til þrisvar á þessum fimm
árum hafa verið gerðar breyt-
ingar sem telja verður samt
smávægilegar.
Á árinu 1977 kom Ingjaldur
og bað um að fá að skoða
þær skýrslur sem Loðnunefnd
hefði um starfsemi sina og
kvaðst hann ætla að hugleiða
hvort hann gæti notað eitthvað
úr því við gerð doktorsritgerðar
sem hann ynni að og ætlaði að
verja við háskóla í Ameríku.
Var þetta auðsótt og allt gert
til að greiða fyrir honum. Næst
heyrðum við frá Ingjaldi í vor
og ég neita því ekki að ég og
samnefndarmenn mínir kippt-
umst við. Mér var sagt frá út-
varpserindi sem hann hefði
haldið og sjónvarpsviðtali, sem
hvorttveggja hafði farið fram
hjá mér, en þar hafði hann
haldið því fram að það væri
hægt að auka aflann um þriðj-
ung ef rétt væri farið að.
Seinna var mér bent á
blaðagrein í Vísi þar sem þetta
er undirstrikað, að hægt sé að
auka afla um 30% ef rétt sé að
farið og sé það aðallega í því
546 — ÆGIR