Ægir - 01.03.1982, Blaðsíða 27

þar -«Sem 1 er EF-vökvi, og þau látin vatnsharöna
'"eð °Uf en hau eru Eutt. Endurnýja má vökvann
i i,-vatni fyrir brottför. (Ath. Því færri hrognalög
k beim mun minni hætta á að neðstu hrognin
ernJist.)
hrp; A afangastað er fylgt 4.—7. lið um sótt-
'nsun hér á undan.
‘J athugunar
hr0 verður hreinlætis við sótthreinsun
sami a' Verkaskipting er nauðsynleg, þannig að
0g .^aður sjái ekki um hvort tveggja, kreistingu
snert ‘hreinsun. Sótthreinsuð hrogn mega ekki
hm„a ’*at eða önnur áhöld sem ósótthreinsuð
>hafa
i'Ui . ^Eilvægt er að buffodine-sótthreinsivökv-
Verj^6 e’thurnýjaður þegar u.þ.b. 2000 hrogn hafa
sótth S°tthreinsuð í hverjum lítra af honum. Við
lífrmreinsun binst frítt joð buffodine-lausnarinnar
virkn' 111 efnum> °g minnkar þá sótthreinsunar-
bróIt V hegar litur lausnarinnar hefur breyst úr
dille 1 Uósgult, er hún óhæf til notkunar. Buffo-
tiýrrageymist ekki milli ára, og því verður að afla
*** á hverju ári. — Ekki er jafnmikilvægt
laUsili Untýia EF-vökvann jafnoft og buffodine-
beggj^13, en þó tel ég við hæfi að endurnýjun
0eym vökvanna haldist nokkuð í hendur. —
I'tyrkrj shai sótthreinsunarvökvana í kæli og
3) ,! e^ dagar líða milli þess að sótthreinsað er.
sé, 0g hffodine er eitrað fiskum, jafnvel þótt lítið
sero ma því ekki berast í eldisker eða tjarnir þar
4) h Ur er ne * veiðiár.
m!°®n eru viðkvæm fyrir ýmsum efnum,
sótthr ailr>um, og því er best að nota plastílát við
fyfir s lnstttt beirra. Einnig eru hrogn viðkvæm
5) ^ 8gum hitabreytingum og sólarljósi.
^e'áum ^’baunastöð háskólans í meinafræði,
t'rei11SUj|er hægt að fá frekari upplýsingar um sótt-
°g öflun sótthreinsiefna.
Sigurður Helgason:
Algengustu kvillar í
íslenskum laxeldisstöðvum
Fiskeldi er viðkvæm atvinnugrein, og lítið má út
af bera í eldisháttum og aðbúnaði alifiska ef
heilsufari þeirra á ekki að vera hætta búin. Sjúkleg
einkenni verða með ýmsu móti og eru orsakir fjöl-
breyttar. Sjaldan er ástæðan ein; oftar nokkrar og
þá samverkandi. Varanleg sköddun getur komið
fram í ýmsum líffærum fiskanna, sem gerir þá lítils
nýta, ef þeir þá lifa áfram. Stundum hefur veru-
legur fjöldi seiða í eldisstöð hlotið meiri eða minni
sköddun og tjón af þeim sökum orðið tilfinnan-
legt. Oftast má rekja orsakir til ófullkomins
aðbúnaðar.
Hér á eftir mun ég fjalla nokkuð um algengustu
kvillana í eldisstöðvum hér á landi, en þeir eru:
tálknaveiki, uggarot, augnskemmdir (augnmissir)
og tálknbarðarot.
Tálknaveiki getur átt sér ýmislegan uppruna. Al-
gengust er hún meðal yngstu seiðanna, einkum
nokkrar fyrstu vikur, jafnvel mánuði, eftir að
fóðrun hefst. Þurrfóðrið sem notað er á þessum
tíma er mjög fínkornótt; og vegna þess að fóður-
gjöf verður að vera ör í upphafi og vatnsstraumur í
eldiskerum þá lítill, safnast einatt fóðurhaugar á
botn. Þetta fínkorna fóður berst gjarnan í tálknin
og ertir þau. Ákveðnir gerlar og sveppir, sem jafn-
an er eitthvað af í eldisvatninu, ná frekar fótfestu í
veikluðum tálknunum og auka á skaðleg áhrif. Af-
leiðing verður offjölgun þekjufrumna í tálknum,
slímmyndun eykst, svo fóðurkorn loða enn frekar
við tálknin. Oft sjást fjóðurhnoðrar standa aftur
undan tálknbörðunum. Loftskipti um tálkn hindr-
ast svo mikið að fiskarnir kafna.
Úrbœtur geta þá orðið sem hér segir: Gæta þarf
vel að fóðurgjöf. Hún má ekki vera óhófleg; hins
vegar verður hún að vera ör, en lítil í senn,
sérstaklega fyrstu eina til tvær vikurnar meðan
seiðin læra átið. Hreinsa verður ker með stakri gát;
byrja á að ýta öllum fóðurleifum af botni kersins
niður um flórinn áður en kerin eru burstuð innan;
annars þyrlast óhóflega mikið af fóðurleifum upp í
vatnið og berst þá frekar í tálknin. í flestum
ÆGIR — 131