Ægir - 01.03.1982, Blaðsíða 42

landi er sambærilegt lindarvatn 4°C og þarfnast
því upphitunar um 8-10°C. Orka til þessa liggur
ekki á lausu, einkum í nágrenni þéttbýlis og hita-
orka landsmanna er mun takmarkaðri en margir
halda. Það er því nauðsynlegt að gjörnýta þá staði,
sem aðgengilegir eru fyrir laxeldi og hafa eins
mikla seiðaframleiðslu og hægt er til að lækka ein-
ingarverð á laxaseiði, en á því byggir hagkvæmni í
hafbeit.
í mynd 2 er borin saman fjárhagsleg afkoma
tveggja hafbeitarstöðva. Annars vegar stöð með
200 þúsund gönguseiða framleiðslu, hins vegar
eina milljón seiða. Línuritið byggir á upplýsingum
Benedikts Andréssonar frá 1978 og allar verðtölur
eru því úreltar. í línuritinu kemur fram, eins og
brotalínurnar sýna, að stöð sem framleiðir 200
þúsund seiði fær ekki hagnað fyrr en við 7%
heimtur, en milljón seiða stöð byrjar að hagnast
við 3,5%. Það gefur auga leið að slík stöð getur
einnig selt ódýrari seiði til fiskræktar til bænda.
Tölurnar í mynd 2 byggja á því að 90% af laxinum
skili sér eftir eitt ár í sjó, sem er venjulegur ferill
eldisseiða á suðvesturhluta landsins. Ýmislegt
bendir til að hlutfall eldri laxa yrði mun hærra á
Norðurlandi sem gerði dæmið mun hagstæðara ef
sömu prósentutölur fengjust. Mun meiri óvissa
ríkir þó um hvers vænta má í þeim landshluta.
Nýting núverandi seiðaframleiðslu
Nokkurs kvíða hefur gætt í sambandi við nýt-
ingu á gönguseiðaframleiðslu landsmanna eftira,
Norðmenn hættu að kaupa seiði til sjóeldis
síðasta ári. Ekki er því að leyna, að illa væri
okkur komið, ef við hygðum eingöngu á fra .
leiðslu slíkra seiða til útflutnings, en þó geturs ^
sala verið nytsamleg í upphafi meðan verið er
komast yfir örðugasta hjallann í byggingu e' ^
stöðva og þróun sleppiaðstöðu. Slíkir staðir
ekki á hverju strái, og æskilegt væri að velja & .
kostgæfni bestu staðina í hverjum landsfjórðu'
og sleppa þar seiðum úr nærliggjandi eldisst0
um.
í mynd 3 eru sýndar helstu eldisstöðvarnar
oí
síðaf'
þeir sleppistaðir, sem notaðir hafa verið hiu
ár. Einnig eru dregnir hringar umhverfis þ0°r e ^
stöðvar og sleppistöðvar, sem líklegt er að u»a^
geti saman. Mest reynsla í sleppingum gönguse .
hefur fengist í Laxeldisstöð ríkisins í Kolla*1
sem stundað hefur rannsóknir á hafbeit frá af ^
1965. Þar er eldisstöðin og sleppistöðin sambyS®f
og lengi vel þótti óvíst hvort vænta mætti g°ðs ,
angurs með því að flytja seiðin í annað vatnak
til sleppingar. Niðurstöður í Kollafjarðarstöð"1^
benda til þess að vænta megi samanlagðrar he>
á bilinu 5 til 15% eftir eitt og tvö ár í sjó. Nýle-.
b#r
aðra
niðurstöður hafa sýnt, að unnt er að fá sam
legar heimtur með því að flytja seiðin a
sleppistaði. Þannig hafa heimst um 11% af u>e .
um gönguseiðum úr Kollafjarðarstöðinm
ser>>
flutt voru vestur í Lárós á Snæfellsnesi
Sa*15
Mynd 2. Samanburður áfjárhags e^nítS'
kornu tveggja hafbeitarstöðva, “gpiís-
vegar sem framleiðir og slepp‘r *,
gönguseiðum en hinsvegar millj0" ^gj
um. Reiknað er með að
heimtra laxa sé 2.8 kg (ca tíundi h ‘‘^t-
ir 2 ár í sjó) og verð á kílói sé 25
146 — ÆGIR