Ægir - 01.02.1990, Side 35

2/90
ÆGIR
87
þjóða utan Sovétríkjanna nokkur
næstu ár, hvað svo sem öllum
hrakspám líður.
Lokaorð
Fari sú spá eftir, sem kemur
fram í Ifnuriti 5, er loksins hafin
próun sem lengi hefur verið beðið
eft'r, þ.e.a.s. raunveruleg skref í
att að aukinni hagkvæmni í út-
gerð. Hvert framhaldið verður,
ræðst af því hvernig alþingi
afgreiðir lög um stjórn fiskveiða.
Hér er vafalítið um eitt mikilvæg-
asta lagafrumvarp að ræða, sem
lram hefur komið í þinginu á þess-
ari öld. Reynslan hefur kennt
°kkur, að ein setning í lögunum
Setur kostað þjóðarbúið milljarða
róna á örfáum árum. Að mati
nndirritaðs, eru drög að lögum um
^jórn fiskveiða, sem liggja fyrir í
a8/ (7. febrúar) ekki nægilega vel
Ur garði gerð, til að stuðla að auk-
inni hagkvæmni í fiskveiðum.
T.a.m. eftirfarandi setning úr8.gr.
laganna: „Getur ráðherra bundið
úthlutun samkvæmt þessari mgr.
því skilyrði að aflaheimildum af
öðrum tegundum sé afsalað af
skipi." í þessari lagagrein erfjallað
um aðstæður, þegar aflakvóti er
settur á tegundir sem lítt eða ekki
eru nýttar í dag. Tilvitnuð setning
verður ekki skilin öðruvísi en svo,
að refsa eigi frumkvöðlum að
nýjum veiðum, með sviptingu
fyrri aflaheimilda. Hér er um að
ræða greinilegt vanmat á afrakst-
ursgetu fiskimiðanna. Ekki þarf
annað en líta til síðustu sjö ára.
Vöxtur rækjuveiðanna frá
1983, jafngildir árlegum 50-60
þúsund tonna afla af þorski.
Frekar ætti að úthluta frum-
kvöðlum að nýjum veiðum
ókeypis kvóta til að standa undir
tilraunastarfsemi af þessu tagi, en
að refsa þeim.
Á öðrum stað, í 12. gr. laganna,
segir: „ Séu minna en 25% af afla-
marki skips ekki nýtt með veiðum
skipsins sjálfs tvö veiðiár í röð
fellur aflahlutdeild þess niður.
Skal við mat á þessu hlutfalli
miðað við verðmæti einstakra teg-
unda í aflamarki skips samkvæmt
ákvörðun ráðuneytis í upphafi
árs." Að dómi undirritaðs, er með
þessari málsgrein verið að hvetja
útgerðarmenn til veiðarfærakaupa
sem engin þörf er á. Þegar bátur er
keyptur með kvóta, þá er með yfir-
verði skipsins greitt fyrir framtíðar-
virði kvótans eins og útgerðar-
menn meta það á hverjum tíma.
Hugsanlega vill útgerðarmaðurinn
halda í veiðikvóta skipsins af ein-
hverjum ástæðum, með þessari
hindrun í lögunum, er því verið að
knýja hann til að gera bátinn út á
botnfiskveiðar á tveggja ára fresti.
í 10. gr. laganna eru ýmis
ákvæði sem greinilega er ætlað að