Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Qupperneq 24

18
Timarit lögfræZinga
aða konungsríkis á alþjóðalögum, svo sem þau eru skýrð í
liðunum 3 til 11.
Efni liðanna 3 til 11 virðist vera heild kennisetninga,
sem settar eru fram sem skýrgreiningar, meginreglur og
aðrar reglur og miða að því að réttlæta vissar staðhæf-
ingar, en hafa ekki að geyma nákvæma og beina kröfu-
gerð. Þar sem ágreiningsefnið er alveg tiltekið, getur dóm-
urinn ekki tekið til greina tillögu þá, sem fyrirsvarsmaður
Hins sameinaða konungsríkis bar fram á dómþingi hinn
1. október 1951, þess efnis að rétturinn kveði að þessu
sinni upp dóm, sem einskorði ákvæði sín við skýrgrein-
ingar þær, meginreglur og aðrar reglur, sem settar hafa
verið fram, en tillögu þessari var raunar andæft af fyrir-
svarsmanni norsku ríkisstjórnarinnar á dómþingi 5. októ-
ber 1951. Þetta eru atriði, sem komið gætu til álita sem
ástæður fyrir dómi, en verða ekki gerðar að dómsorði. Af
þessu leiðir enn, að atriði þessi verða jafnvel í þessum
skilningi einungis tekin til greina, að svo miklu leyti sem
þau virðast skipta máli, er leysa skal úr hinu eina ágrein-
ingsefni, nefnilega því, hvort markalínur þær, sem kveðið
var á um með úrskurðinum frá 1935, séu gildar eða ekki
gildar að alþjóðalögum.
1 14. lið er krafizt dóms um meginreglur þær, sem varða
skyldu Noregs til að greiða Hinu sameinaða konungsríki
skaðabætur vegna sérhverrar töku brezkra fiskiskipa frá
16. september 1948 að telja á sjávarsvæðum, sem verða
talin úthaf. Þetta atriði þarf ekki að taka til meðferðar,
þar sem aðiljar hafa orðið ásáttir um að fresta úrlausn
þess þangað til siðar, ef til þess kemur.
Hið sameinaða konungsríki telur grundvöll kröfu sinnar
vera almenn alþjóðalög, er taki til afmörkunar á fiski-
veiðasvæði Noregs.
Norska ríkisstjórnin neitar ekki tilvist reglna í alþjóða-
lögum, sem ákvörðun markalínunnar fari eftir. Hún stað-
hæfir, að kennisetningar þær, sem Hið sameinaða kon-
ungsríki hefur orðað og tekið upp í „niðurstöður" sínar,
hafi ekki það gildi, sem sú ríkisstjórn vill vera láta. Hins