Tímarit lögfræðinga - 01.01.1969, Side 32

YSL. og hins vegar kenningunni um að nota skuli regluna
í 20. gr. VSL.
4.3. 51. gr. VSL. Setjum svo, að ákvæðið í d-lið 10.
gr. vátryggingarskilmálanna eigi að meta sem varúðar-
reglu í merkingu 51. gr. VSL. 1. mgr. 51. gr. er á þessa
lund:
„Ef mælt er í vátryggingarsamningi fyrir um varúðar-
reglur, er gætt skuli, áður en vátryggingaratburðinn
ber að höndum, til þess að afstýra honum eða draga úr
tjóni því, er af honum kynni að leiða, og hafi vátryggður
eða annar maður, sem skylt var að gæta þess, að varúð
þessi sé viðhöfð, orðið sekur um vanrækslu á að gæta
hennar, á vátryggður aðeins kröfu á hendur félaginu,
þegar og að svo miklu levti, sem telja má sannað, að það
hafi eigi verið að kenna vanrækslu á því, að reglunl
þessum væri fylgt, að vátryggingaratburðurinn gerðist
eða hve víðtækar afleiðingar hans urðu“.
Skv. greininni hvílir sönnunarbyrðin á vátryggðum um
það, að orsök vátryggingaratburðarins verði ekki rakin
til „vanrækslu á því, að reglum þessum væri fylgt“. 1
dómsforsendum er aðdraganda ökuóhappsins að vísu ekki
lýst í einstökum atriðum, en ganga má út frá því, að
vátryggingarathurðurinn hafi verið bein afleiðing þess
að B var ofurölvi. Virðist ekki hafa verið ágreiningur um
það atriði.
Þá er næst að atliuga, livor B verði talinn „maður, sem
skylt var að gæta þess, að varúð þessi sé viðhöfð“, eins
og segir í 51. gr. Skv. Sindhalle (hls. 111) er það bifreiðar-
stjórinn, sem skylt er að gæta varúðarreglunnar um að
aka eigi ölvaður. í sératkvæði i Hrd. 1901, bls. 239, er
sömuleiðis talið, að vörzlumaður (,,umráðandi“) kifreiðar
beri ábyrgð á að varúðarreglu sé gætt.13 Eftir kenningu
13 Svo sem að framan greinir, var í máli þessu deilt um
skírteinisákvæði, sem gerði það að skilyrði fyrir bótagreiðslu,
að bifr.stjóri hefði löglegt ökuskírteini. Bentzon og Christen-
26
Tímarit lögfræðinga