Tímarit lögfræðinga - 01.01.1969, Qupperneq 53
stöðugri vinnukraft. Menn munu og sammála um, að slikt
hafi tekizt að nokkru leyti. Öneitanlega hefur samt breyt-
ingin haft í för með sér ýmsa galla, sem koma hefði mátt
í veg fyrir með róttækari breytingu. Nefna má, að enda
þótt lögin verði vart skilin nema á einn veg um afstöðu
yfirdómarans gagnvart hinum dómurunum, hefðu lögin
mátt vera skýrari um þetta atriði. Fulltrúastöðurnar við
þessi embætti hafa orðið hálfgerðar vandræða stöður. Sér-
staklega vegna þess, að þeim var ekkert breytt. Starf-
skipting milli dómara og fulltrúa eftir einhverjum línum
virðist óframkvæmanleg og sérstaklega lítið heppileg. En
menn með sömu menntun og líka starfsreynslu, sem
vinna að sömu verkefnum innan sama embættis sýnast
eiga að vera eins eða likt settir. Annað hlýtur að ala á
úlfúð og leiðindum fyrir alla og koma niður á starfsemi
embættisins. Fulltrúastarfið var sem sagt gert að eins
konar námsstöðu, án þess að afleiðingunum af því væri
tekið.
Af óheppilegri starfsskiptingu milli embætta má nefna,
að rannsókn sakamála og ákæruvald í minniháttar málum
á illa heima í Sakadómi. Dómurinn fær ekki þann svip
hlutleysis milli framkvæmdarvalds og dómsvalds, sem
honum er nauðsynleg. Einnig er það óheppileg skiptmg
milli Sakadóms og Borgardóms, að sakamál, sem dæmast
eiga í Sjó- og verzlunardómi, skuli heyra Borgardómi til.
Borgarfógetaembættið er þó sú stofnun, sem mestri
óánægju hefur valdið. Stafar þetta af þröngum og óhent-
ugum húsakosti, sem hefur leitt til þess, að venjulegri
skrifstofutækni er illbeitandi. Minnsta lcosti er henni ekki
beitt. Er þetta þó það embætti, sem reka má með mestri
hagræðingu. Samanber, að auðvelt er að koma við véla-
bókhaldi á alla þá skráningu, sem þarna fer fram. Ný
viðhorf eru líka að skapast um alla skráningu réttinda yfir
fasteignum með núverandi starfi yfirfasteignamats ríkis-
ins.
Tímarit lögfræðinga
47