Tímarit lögfræðinga - 01.07.1974, Blaðsíða 19

máktigt, med yttre maktmedel, angriper en frámmande maktssfár").
í 9. kafla er lýst brotum, þar sem fremur reynir á sálrænar aðferðir
(psykiska medel), svo sem fjársvik, misneyting og fjárkúgun.
Fjallað verður síðar um huglæg skilyrði sænsku laganna og sérstöðu
auðgunarásetningsins.
1 þýzku refsilögunum, Strafgesetzbuch fiir das Deutsche Reich frá
15. maí 1871 með síðari breytingum, er kaflaskipting þessi:
19. kafli: Diebstahl und Unterschlagung (Þjófnaður og fjárdráttur,
242.—248. gr. a). 1 kaflanum eru einnig ákvæði um nytja-
stuld farartækja (248 b) og töku raforkuforða (248 c).
20. kafli: Raub und Erpressung (Rán og fjárkúgun, 249.—256. gi’.).
21. kafli: Begiinstigung und Hehlerei („Eftirfarandi hlutdeild“, sbr.
22.gr. 4.mgr.og 112.gr. alm.hgl.,og hilming, 257.—262. gr.).
22. kafli: Betrug und Untreue (Fjársvik og umboðssvik, 263.—266.
gr.).
24. kafli: Bankerott (Skilasvik, sbr. að nokkru 250. gr. alm. hgl., 239.
—244. gr. í Konkursordnung).
25. kafli: Strafbarer Eigennutz und Verletzung fremder Geheimnisse
(Refsiverð sjálfsívilnun og brot gegn þagnarskyldu, 284.—
302. gr. e). Hér kennir margra grasa. Má nefna ýmis ákvæði,
sem í íslenzkum rétti eru dreifð um sérrefsilöggj öfina.
Helztu ákvæði kaflans eru þessi: brot varðandi fjárhættu-
spil og happdrætti (284.—286. gr.), skilasvik og skyld brot,
sbr. 250. gr. 2. tl. og 258. gr. alm. hgl. (288.—289. gr.),
veiðibrot (292.—296. gr. a), misnotkun upptöku- og hlust-
unartækja (298. gr.), brot gegn bréfleynd (299. gr.), brot
gegn þagnarskyldu í starfi (300. gr.), misneyting og okur
(301.—302. gr. e).
26. kafli: Sachbeschádigung (Eignaspjöll, 303.—305. gr.).
1 þýzkum rétti er gerður greinarmunur á tileinkunartilgangi (Zu-
eignungsabsicht) og auðgunartilgangi (Bereicherungsabsicht). í 263.
gr. um svik er krafizt auðgunartilgangs („in der Absicht, sich oder
einem Dritten einen rechtswidrigen Vermögensvorteil zu verschaf-
fen“). Sama gildir um fjárkúgun, misneytingu og okur. Er orðalagið
þó með mismunandi hætti í þessum ákvæðum. Hins vegar nægir til-
einkunartilgangur þegar um er að ræða þjófnað („in der Absicht ...
dieselbe sich rechtswidrig zuzueignen") og rán. Einfaldur ásetningur
nægir til fjárdráttar, nytjastuldar, umboðssvika og eignarspj alla. Sér-
staks eðlis er hilming (Hehlerei), þar sem krafizt er „Streben nach
Vorteil“ án þess að þar þurfi að vera um fjárhagslegan ávinning að
13